Gebze’de bulunan bir toz boya fabrikasında, kriz bahane edilerek bir vardiyada çalışan tüm işçiler işten çıkartıldı. Özellikle eski ve maaşı görece yüksek olan işçiler seçildi. Normalde 8-16 ve 16-24 şeklinde olmasına alışık olduğumuz vardiya saatleri ise, 16-24 vardiyasında “enerji fiyatının yüksek olduğu” gerekçesiyle 8-16 ve 24-8 şeklinde değiştirildi.

Normal çalışmalar zaten bu sistemde sağlıklı insan bırakmazken buna bir de gece uykusuzluğu eklenince bizler için kaza kaçınılmaz oluyor. Ama gözlerini kâr hırsı bürümüş patronlar için bizlerin hayatının hiçbir değeri yoktur. Kan emici asalaklar yalnızca kendi çıkarlarını düşünüyor ve sürekli olarak bizlerin emeğini gasp ediyorlarken biz işçiler neden bu olanlara seyirci kalıyoruz? Sorunun çözümü ortada; örgütlü bir mücadeleyle bizler, yani dünyayı yaratan işçiler bu çürümüş düzeni tarihin derinliklerine, gün yüzüne çıkmamacasına gömebilir ve yeni bir sistem yaratabiliriz. Yapmamız gereken sınıfımızın gücünün farkına varmak ve bu gücü doğru kullanmak.