10 Aralık akşamı, Bursa’nın Mustafakemalpaşa ilçesine bağlı bir köyde, Bükköy Madencilik’e ait kömür madeni ocağında yaşanan patlama sonucunda 19 işçi hayatını kaybetti. Akşam vardiyasına giren 32 işçiden 19’u, kömür ocağında yerin yüzlerce metre altında yaşanan patlamayla birlikte oluşan göçüğün altında can verdi, 4 işçi ise kıl payı ölümden kurtarıldı. Arkadaşlarını kurtarmaya çalışan iki işçi ise metan gazından zehirlenerek hastaneye kaldırıldı. Patronun kârı uğruna can veren işçilerden sadece ikisinin cansız bedeni dışarı çıkarılabildi. Aileleri ve işçi arkadaşları derin bir acı içinde beklemekteler.
Bursa’daki patlama bir kez daha işçi sınıfının örgütsüzlüğünü ve bunun sonucunda patronların almadığı iş güvenliği önlemlerini gündeme getirdi. Patlama 10 Aralık akşamı saat 19.30’da yaşanmasına rağmen uzun süre kurtarma işine girişilememiş, daha da önemlisi madenin olduğu bölgede ve Bursa’da gerekli uzman kurtarma ekipleri bulunamamıştır. Zonguldak’tan yola çıkan kurtarma ekipleri ise, hava durumunun kötü olması nedeniyle karayoluyla geldiği için, zamanında maden ocağına yetişememiştir. Yani bıraktık işyerinde çökmelere karşı gerekli önlemlerin alınmasını, kent düzeyinde de olası iş kazalarına ve yaşanacak göçüklere karşı önlemler alınmamıştır. Bu, sadece patronların suçu değildir, aynı zamanda patronların devletinin ve hükümetinin de suçudur. 19 işçi kardeşimizin ölmesinin, ailelerinin derin acılara boğulmasının ve çocuklarının yetim kalmasının sorumlusu patronlar, devlet ve hükümettir.
Üstelik daha göçük yeni yaşanmışken, madene gelen AKP Bursa milletvekili, adeta patronun, devletin ve hükümetin suçunu saklamak istercesine, “kazanın kişilerin hatasından kaynaklanan bir olumsuz gelişme” olduğunu söyleyebilmiştir. Aynı şekilde, “patlamanın şiddetli olmadığını” söylemekte patron ve hükümet yetkilileri ağız birliği etmişlerdir. Çalışma Bakanı, madenin düzenli olarak denetlendiğini, en son denetimin Mayıs ayında yapıldığını ve eksikliklerin giderilmesi için Aralık ayına kadar zaman tanındığını açıklamıştır. Ancak bu eksikliklerin ne olduğu ve neden 7 aylık bir zaman tanındığı sorularının cevabı verilmemiştir. Sonuç, gerekli önlemler alınmayarak 19 işçinin göz göre göre katledilmesidir.
Göçüğün işçilerin kömür çıkartmak için patlattıkları dinamitten kaynaklandığı söyleniyor. Dinamit patlamaları sonucunda göçük olmaması için maden ocağında gerekli önlemler alınmamıştır. Tahkimat yapılmadığı, yani ocakta gerekli güçlendirmeler yapılmadığı için, dinamit patlaması göçüğe neden olmuştur. Ayrıca patlama ve sonrasında oluşan göçükle birlikte ortaya çıkan metan gazının dışarı çıkması için gerekli havalandırma sistemi de kurulmamıştır. Neticede 19 işçi kardeşimiz patronun kâr hırsının kurbanı olmuştur.
İş cinayetleri neden durmuyor? Daha birkaç gün önce Tuzla tersaneler bölgesinde bir işçi kardeşimiz daha yaşamını kaybetmiş ve böylece Tuzla’daki iş cinayetlerinde ölenlerin sayısı 130’a çıkmıştı. Tuzla’daki iş cinayetleri sürekli bir hale gelmiştir. Ama ülkenin dört bir yanından da sürekli iş kazaları ve bu kazalar sonucunda işçilerin hayatlarını kaybettikleri haberleri gelmektedir. İşte bunun son örneği Bursa’daki 19 işçinin topluca katledilmesidir. Tüm bunların nedeni işçi sınıfının örgütsüz olmasıdır. İş cinayetlerinin yaşandığı işyerlerinin neredeyse tamamının sendikasız olması bir tesadüf değildir. İşçi sınıfı örgütsüz ve dağınık olduğu için, patronlar ve hükümet üzerinde gerekli baskıyı kurarak iş güvenliği önlemlerini aldırtamıyor. Patronlar daha fazla kâr elde etmek istediği için, devlet ve hükümet de patronlara dokunmadığı için iş güvenliği önlemleri alınmıyor. İşçiler uzun saatler boyunca, alabildiğine yorgun bir şekilde, önlemlerin alınmadığı iş koşullarında çalışmaya zorlanıyorlar. Ve bu dayanılmaz çalışma koşulları ve önlemsizlik içinde yaşamlarından oluyorlar. Ölümleri durdurmanın tek yolu var ve bu da işçi sınıfının örgütlenmesinden geçmektedir. İşçi sınıfı örgütlenmediği ve çalışma koşullarının düzeltilmesi için mücadele vermediği sürece iş cinayetleri yaşanmaya devam edecek: Tuzlalar ve Bursalar olmaya devam edecek. O halde acılarımızı içimize gömmeyelim ve örgütlenerek sermayenin karşısına dikilelim!
İş cinayetlerine son!
Gerekli iş güvenliği önlemleri alınsın!
Her işyerinde işçi sağlığı ve iş güvenliği kurulları kurulsun ve işçilerin denetimine verilsin!
İş kazalarında yaşamını yitiren ya da çalışamaz duruma gelen tüm işçilerin ailelerine emekli maaşı bağlansın, sağlık güvencesine alınsın!
Her işyerine sendika!