Daha geçenlerde kolunu kaptırdı bir arkadaşım

O dev makineye

Bir arkadaşım da, yüzen dev adanın güvertesinden çakıldı yere

Bir tanesi de önce tüm umutlarını yitirdi sonra da kendisini

Bir tanesi değil, milyonlar yitirdi umutlarını ve de kendisini

Yitirdi yarına olan umudunu

Bir düzinesi kurşunlara geldi cephede

Geride bıraktı yârini, sevdasını, belki akvaryumda balığını

Doymamış ömrünü bıraktı geride.

Sınıf kardeşim de kellesini kaptırdı, ekmek derdi derdi

Yılan bu defa ona da dokundu, oysa bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın derdi

Dokundu, hem de kellesini kaptı

Dokunmaz

Hiç dokunur mu?

Daha genç yaşta beli büküldü bir arkadaşımın

Yüz hatları, dik başı, ak göğsü terse döndü

Bana dokunmaz deme

Dokunur, bal gibi dokunur

Zaten dokunuyor da.

Bir görsen üstündeki eli

Bir görsen geleceğini sana zehir eden o gözleri

Bir görsen boşu boşuna yitirdiğin o yaşanası günleri

Hele o yalanlarla dolu hülyaları

Yalanlarla dönen çarkları

Senin için,

Her şey senin için

Yaşamak da

Bir köle gibi sürüne sürüne ölümlerin en âlâsı da

Senin için