Daha geçenlerde kolunu kaptırdı bir arkadaşım
O dev makineye
Bir arkadaşım da, yüzen dev adanın güvertesinden çakıldı yere
Bir tanesi de önce tüm umutlarını yitirdi sonra da kendisini
Bir tanesi değil, milyonlar yitirdi umutlarını ve de kendisini
Yitirdi yarına olan umudunu
Bir düzinesi kurşunlara geldi cephede
Geride bıraktı yârini, sevdasını, belki akvaryumda balığını
Doymamış ömrünü bıraktı geride.
Sınıf kardeşim de kellesini kaptırdı, ekmek derdi derdi
Yılan bu defa ona da dokundu, oysa bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın derdi
Dokundu, hem de kellesini kaptı
Dokunmaz
Hiç dokunur mu?
Daha genç yaşta beli büküldü bir arkadaşımın
Yüz hatları, dik başı, ak göğsü terse döndü
Bana dokunmaz deme
Dokunur, bal gibi dokunur
Zaten dokunuyor da.
Bir görsen üstündeki eli
Bir görsen geleceğini sana zehir eden o gözleri
Bir görsen boşu boşuna yitirdiğin o yaşanası günleri
Hele o yalanlarla dolu hülyaları
Yalanlarla dönen çarkları
Senin için,
Her şey senin için
Yaşamak da
Bir köle gibi sürüne sürüne ölümlerin en âlâsı da
Senin için