Yaklaşık 2 aydır, hastane bahçesinde grevimizi sürdürüyoruz. Çevrenin ve duyarlı vatandaşların desteğiyle eylemimizi devam ettiriyoruz. Sendikadan beklediğimiz desteği göremiyoruz. Eski sendikacılıkla şimdiki sendikacılık arasında dağlar kadar fark var. Şu ana kadar hastane içinde çalışan arkadaşlarımızdan da beklediğimiz desteği göremedik. Ancak yarın bu olay, onların da, diğer herkesin de başına gelebilir. Umutla onların da desteğini bekliyoruz. Ama yine de umudumuz ve çabamız birlik olmaktan yanadır. Bu iş çözülecekse ve çözülmek istenirse içerideki arkadaşlarımızın desteğiyle çözülecektir. Eğer içeriden ve dışarıdan beklediğimiz desteği görseydik bu iş kolayca çözülürdü.
Sağlık müdürüyle görüştüğümüzde, “Eleman alınacaksa sizden alınacak” demişti. Başhekim de aynı şeyi söylemişti. Ama sonuçta yerimize başka insanlar alındı. Bilmediğimiz nedenlerle işe yeni işçiler alındı. Daha sonra ise herkes “bizim haberimiz yok” dedi.
Emeklilik yaşının 65’e çıkarılmasına da, 40 yaşını dolduran işçilerin işten atılmasına da sendikalar ses çıkarmamaktadır. Sigortasız çalıştırma sistemi uygulanmaktadır. Bu sorunlar ancak bütün sendikaların kenetlenmesi ve işçi sınıfının güçlü mücadelesiyle çözülür. Sendikalarsa bu olaylara kulak tıkamaktadır. Bu durumda da kafamızda soru işareti oluşmaktadır. Sendikalar grevde olan işçilerini sahipsiz bırakmaktadır. Diğer kurumların ve vatandaşların desteği olmasa burada direnmekte güçlük çekeceğiz.
Önümüzdeki 26 Mayıs grevinde tüm işçilerin sınıf dayanışması için greve katılmalarını bekliyoruz. Son olarak da tüm işçilerin direnişimize ve diğer direnişlere destek vermelerini bekliyoruz. Buradaki kazanım ve diğer kazanımlar işçi sınıfının kazanımı olacaktır. Hakkımızı alana kadar mücadelemize devam edeceğiz!