Sendikalaştıkları için 19 Haziranda işten atılan Çel-Mer işçileri, işyeri önünde direniş başlatmışlardı. Başlattıkları direniş meyvesini vermiş ve patron atılan işçileri işe geri almak zorunda kalmıştı. Fakat sendikalaşma sürecini kolay kolay kabullenmeyeceğini gösteren Çel-Mer patronu, 20 Temmuzda daha önce işten atılan işçilerin de içinde bulunduğu toplam 22 işçinin işine son verdi. Atılan 22 işçi Çel-Mer patronuna gereken cevabı direnişe geçerek verdi. Çelmer patronunun sendika düşmanlığı karşısında içerde kalan işçilerin kararlı bir şekilde işten atılan işçi kardeşlerine sahip çıkmaları, yemek paydoslarında kortej oluşturup sloganlar atarak atılan arkadaşlarının yanlarında olduklarını göstermeleri, patronun oyunlarına kolayca gelmeyeceklerinin bir ifadesidir.
Ancak şunu bilmeliyiz ki Çel-Mer’de yaşanan sendika düşmanlığı sadece buraya özgü değildir. Bugün pek çok işyerinde sendikalaştıkları için işten atılan ve işlerine ve sendikalarına sahip çıkmak için direnişe geçen başka işçiler de var. Samka Metal, Yeşil Kundura, UPS bunlardan sadece bazılarıdır. Farklı işletmelerde direnişe geçen bu işçilerin mücadelelerinde birbirlerine destek olmaları oldukça önemlidir. Böylece hem yaşamış oldukları deneyimleri birbirleriyle paylaşmış hem de vermiş oldukları mücadelede yalnız olmadıklarını göstermiş olurlar.
P2130014.jpg [1]
Patronlar sendikalaşma sürecinde işçilerin birliğini bozmak için birbirleriyle dayanışma içinde oluyorlar ve bunun için de her yolu deniyorlar. Bizler de işçiler olarak patronların oyunlarını boşa çıkarmak, sendika düşmanlığına, kuralsız işten atmalara karşı durmak için birbirimize kenetlenmeli ve bir arada hareket etmeliyiz. Bu nedenle de direnişçi Çel-Mer işçilerinin direnişlerine sahip çıkılmalı ve onlarla dayanışma içinde olmalıyız. Unutmayalım ki Çel-Mer işçilerinin kazanım elde etmeleri başka işçilere de örnek olacaktır. Çel-Mer işçilerinin sesine ses katalım ve bu mücadeleyi büyütelim.
Yaşasın Sınıf Dayanışması!
Örgütlüysek Her Şeyiz Örgütsüzsek Hiçbir Şey!