Resimde tel örgülerle çevrilmiş olan bina hapishane değil bir fabrika. Bina, Çin’in Şengen eyaletinde bulunan dünyanın en büyük elektronik üreticisi olan Foxconn fabrikasına ait. Bu yıl bu fabrikada 13 işçi ağır çalışma koşullarından dolayı intihar etti. 30 işçiyse intihar etmeden kurtarıldı. Birçok işçinin intihar etmesinden sonra hâlâ çalışma koşullarında değişiklik yapmayan fabrika yönetimi, çözüm olarak fabrikanın etrafını tel örgülerle çevirmiş. Üstelik şirket telle çevirmekle kalmamış, yeni işe girecek olan işçilerden “intihar etmeyeceğim” diye bir de yazılı sözleşme istiyor. Yönetimin, çözüm diye bulduğu bu yöntemler resmen biz işçilerle dalga geçmektir. Foxconn patronu kârlarının düşmemesi için işçileri katlediyor!

  Fabrika yönetiminin işçilerin intiharını engellemek için bulduğu başka yöntemler de var: İşçilerin içine girmiş “kötü ruhları çıkarmak” için Budist rahiplerin getirilmesi, işçilerle konuşmak için psikolog görevlendirilmesi, mola veren işçilerin rahatlaması için şarkıcı, dansçı ve fiziksel egzersiz eğitimcileri alınması gibi sözde önlemler... Fakat bütün bu yapılanlara rağmen değişen hiçbir şey yok. İşçiler intihar etmeye devam ediyorlar. Fabrika yönetiminin, deney tahtası haline getirdiği işçileri bu traji komik ve sözde çözümlerle daha fazla çalışmaya alıştırmaktan başka bir amacı yok.

Dünyanın en büyük elektronik üreticisi olan Foxconn şirketinin İngiltere, ABD, Macaristan, Çek Cumhuriyeti, Meksika, Brezilya, Hindistan, Rusya ve Vietnam gibi ülkelerde fabrikaları var. Bu fabrikalarda Microsoft, Apple, Dell, HP, İntel ve Sony gibi markaların üretimi yapılıyor. Dev tekelin bünyesinde tüm dünyada 800 bin işçi çalışıyor. Foxconn patronu üretilen ürünlerden milyarlarca dolar kazanıyor. Foxconn patronu kârlarını işçileri düşük ücretle ve son derece kötü koşullarda çalıştırarak kazanıyor. İşçiler bazen bir vardiyada 24 saat aralıksız çalıştırılıyor. Aldıkları ücret ayda ortalama 100 dolar. İşçilerin çoğu fabrikanın özel yurtlarında kalmak zorunda olduğu için aileleriyle ancak telefonda konuşabiliyorlar. Şirket, işçileri dışarıya çıkarmamak için de banka, lokanta ve alışveriş merkezi gibi yerleri fabrika alanının içerisine yapmış. Tüm bu şartlardan dolayı işçiler birer robot haline geliyor ve “yaşamak anlamsız” diyerek intihar ediyorlar. Foxconn’da çalışan bir kadın işçi “boş bir hayatım olduğunu hissediyorum ve kendimi bir makine gibi çalışmak zorunda hissediyorum” diyerek patronların kârları için bizleri birer robot haline getirdiklerini belirtiyor.

Sadece Foxconn patronu değil tüm patronlar biz işçileri fabrikalarda birer robot haline getiriyorlar. Kârları için bizim hayatlarımızı karartıyorlar, yaşamlarımızı elimizden alıyorlar. Bizler de çalıştığımız fabrikalarda Foxconn fabrikasındaki gibi ağır çalışma koşullarına maruz kalıyoruz. Bu çalışma koşullarını intihar ederek değil ancak mücadele ederek ortadan kaldırabiliriz.