Selam, ben bir Rimaks Tekstil direnişçisiyim. Ben de UİD-DER ile birlikte UPS direnişindeki arkadaşlarımızı ziyarete gittim. Ve anladım ki benim yaşadıklarım da hiç farklı değilmiş. Ben de aynı şekilde işyerinde ağır ve zor şartlarda çalışmayı kabul etmeyerek arkadaşlarımla birlikte sendikaya üye olduğum için işten çıkartıldım.

Bugün sendika benim ve bizlerin yasal hakkımızken neden sendikaya üye olduğumuz için kendimizi kapıda buluyoruz? Bugün UPS direnişindeki arkadaşlarımızı ziyarette bulunduk. 100 günü aşkın süre olmasına rağmen direnişlerinde ve dayanışmalarında hiçbir şey kaybetmediklerini gördüm. Onlar bir aile dayanışması içerisindeler ve bu mücadeleyi ailelerinden aldıkları destekle sürdürüyorlar. Arkadaşlarımızın durumu bizimkinden daha zor, onlar uluslararası taşımacılık yapan bir şirkete karşı mücadele ediyorlar. İnsafsızca, kölelik koşullarında çalışmayı önlemek amacıyla kapıda direniyorlar.

Ben daha önce bir işyerinde yapılan haksızlıkları önlemek ve bir daha olmaması için bir direnişte bulunmadım. Bu benim Rimaks Tekstil’de ilk direnişim. Bu direnişte ben birçok şey öğreniyorum ve yaptığımız birçok yanlışlıkları da görüyorum. Örneğin insanca yaşamak için ve patronların sömürücü iş koşullarının bir daha olmaması için direnişte bulunmamız gerektiğini öğrendim. Direniş çadırında insanlar sadece patrona karşı direnmeyi değil, orada aynı zamanda dayanışmayı, kardeşliği, emeği, sevgiyi ve daha birçok şeyi öğreniyor.

Ben de artık biliyorum ki bizler birleşemezsek hiçbir hakkımızı alamayız. Bu yüzden bizler de direneceğiz ve kazanacağız. Artık biliyorum ki birleşen işçiler asla yenilmezler!

Yaşasın Rimaks Direnişimiz!