Geçtiğimiz haftalarda Hacettepe Hastanesi taşeron işçileri olarak bir buçuk aydır alamadığımız ücretlerimize karşılık üç gün boyunca eylem yapmıştık. Eylem sonunda ücretlerimizin yatmasını sağlamıştık. Eylemden sonra birkaç gün süren bir sessizlik başladı. Sessizliğin ardından yönetim hepimizi tek tek çağırarak yazdıkları tutanaklara savunma istedi. Bu eyleme hazırlanırken böyle saldırılarla karşılaşabileceğimizi biliyorduk ve bu durum bizim için sürpriz olmadı. Yazılan savunmalarda kimi arkadaşımız eyleme katılma nedenini ve haklılığını yazarken, kimi arkadaşımız da özür diledi. Ama büyük çoğunluğumuz ağız birliği yapıp suçlamaları kabul etmediğimizi bildirdik. Bu birliktelik müdürü ve yandaşlarını oldukça sinirlendirdi. Bize “koyun” olduğumuzu söyleyip hepimizin aynı şeyi yazdığını ifade ederek öfkelerini yansıttılar. Ama hepimiz ağız birliği edip elaman dileseydik ve nedamet getirseydik eminiz o zaman bize “koyun gibisiniz, hepiniz aynı şeyi yazmışsınız” demeyeceklerdi ve çok memnun olacaklardı. Onlar da çok iyi biliyor ki bizim yaptığımız sürüye katılmak değil örgütlü hareket etmektir!

Tutanakların ardından rotasyonlar başladı. Zaten zaman zaman rotasyonları yaşıyorduk ama bu sefer yapılan rotasyonun bize geri adım attırmak için yapıldığını çok iyi biliyoruz. Rotasyonların neden yapıldığını sorduğumuzda bunun bir nedeni olmadığını söyleseler de bizler bunun böyle olmadığını biliyoruz. Uzun yıllar boyunca gece çalışıp gündüz ek iş yaptıklarını bildikleri halde bazı arkadaşlarımızın vardiyasını değiştirerek ek iş yapmasına engel oldular. Ya da çocuğuna bakabilmek için vardiyasını ayarlamış arkadaşlarımızın vardiyalarında değişiklik yaparak onları zor durumda bıraktılar. Başka bir saldırı biçimi de, bazı işçileri postalıktan ya da garsonluktan temizliğe geçirmek istemeleri oldu.

Bu eylemi hep birlikte yaptık ve ücretlerimizi almamızın yanı sıra ve daha da önemlisi örgütlü davrandığımızda ne kadar güçlü olduğumuzu görebildik. Yapılan bu baskılar ve saldırılar devam edecek. Yaşadığımız örneklerle gördük ki birlikte hareket edince güçlü olabiliyor ve saldırılara karşı dik durabiliyoruz. Bundan sonra yapılacak saldırıların dozu bizim ne kadar bir arada durabildiğimize bağlı olacaktır. Şimdiye kadar kazandık ama şimdi işverenin bu baskılarına boyun eğer ve örgütlülüğümüzden taviz verirsek kazandığımızdan daha çoğunu kaybederiz. Biz işçiler aylarca maaşımızı vermeyerek bizi konu komşuya, çocuğumuza, eşimize karşı mahcup eden, her türlü tavrıyla bizi insan yerine koymadığını belli eden, “ayağını denk al, gözünün yaşına bakmadan atarım işten, sürünürsün” diye tehdit eden işveren ve işveren vekillerinin bu yaptıklarını yanlarına bırakmayacağız. Ücretlerimizi almak için 3 gün boyunca nasıl korkusuz, nasıl bir arada, nasıl dağ gibi durduysak şimdi bizi bölmeye ve korkutmaya dönük saldırılara karşı daha da birbirine kenetli, daha cesur duracağız. Bunu dost düşman herkes duysun.

Birleşen İşçiler Yenilmezler!