Merhabalar işçi arkadaşlarım. Mücadeleyle tanışmadan önce korkaktım. Hem sistemle yaşamaktan hem de sistemin dışına çıkmaktan korkuyordum. Yani yolunu bilmeyen, uçurum kenarında gezinen, başı boş yaşayanlardandım. Hayatın küçük basit beklentiler dışında anlamı yoktu... Ama şimdi heyecanlıyım. Her anı heyecanla bekliyorum. İçimde sanki hiç sönmeyecekmiş gibi yanan bir ateş var. Ve bu ateş beni hayata o kadar sağlam bağlıyor ki, kendimi tanımlayamıyorum. Yaşamak hiç bu kadar anlamlı olmamıştı. Artık korkmuyorum, hatta hayata meydan okuyorum. Bu sömürü sisteminin yıkılmasını hızlandırmak için ben de tuzumu katıyorum. Evet üretip de hakkı gasp edilenler, gelin siz de bu duyguyu ve daha fazlasını sınıf mücadelesi saflarında yaşayın.