Son iki senedir dünyadaki ekonomik kriz hiç gündemimizden düşmedi. Türkiye’de hükümet krizden etkilenmedik dedi. Dediği de bir anlamıyla doğruydu çünkü krizden patronlar etkilenmedi daha doğrusu krizi kâra çevirdiler; kriz var diyerek biz işçilerin emeğinden daha fazla kâr ettiler. Yüz binlerce işçi işsiz kaldı, yüz binlercesinin maaşları, fazla mesaileri ödenmedi, ücretler düşürüldü ve çalışma saatleri uzatıldı. Patronların ekonomistleri krizin bittiğini söylüyor ama biz işçiler için durum hiç de öyle değil.
Ben asgari ücretli çalışan bir fabrika işçisiyim. Asgari ücretle geçinmek imkânsız olduğu için, yaptığımız fazla mesailer bizi çok yorsa bile bizim için çok önemlidir ve çoğu zaman ilaç gibi gelir. Pek çok açık onunla kapatılmaya çalışılır. Fakat bizim fabrikada, “cin fikirli” patronumuz ve en az onun kadar “kurnaz” müdürleri fazla mesai ücretlerimizin de bir kısmına el koymanın yolunu bulmuşlar. Pek çok işyerinde olduğu gibi bizim fabrikada da patron vergi kaçırmanın her yolunu deniyor, bu durum şaşırtıcı değil hiçbirimiz için elbette, çünkü bu sistemde vergi kaçıramayan tek sınıfın işçiler olduğunu hepimiz biliyoruz. Ama bizim fabrikada artık işçiler patrona vergi ödüyor.
Bakın anlatayım nasıl oluyor: bir ay içinde 50 saatlik fazla mesai yaptıysak bunun 24 saatinin karşılığını bankaya yatırıyorlar. Devlet bundan vergi alıyor ve çeşitli kesintiler yapıyor ve elimize 24 saatin ancak 15 saati geçiyor. Karşılığı bankaya yatmayan ve elden verilen 26 saatlik fazla mesaimizin vergisini de patron kendine kesiyor ve elimize 26 saatlik fazla çalışma için ancak 17 saatlik ücret geçiyor.
Bu olanlara 3-5 arkadaş ses çıkarmaya kalktığımızda da, kriz var dışarısı işsiz dolu, işinize gelirse diyerek kapıyı gösteriyorlar.
İşte krizi üreten de, onu işine geldiği gibi bize karşı kullanan da bu kapitalistlerin düzenidir. Patronlar kapitalist sistemin yarattığı oyunlarla bizi iliğimize kadar sömürüyor.
Bu sömürüye son vermek işçi sınıfının ayağa kalkmasına bağlı. Bunu sağlamak için her türlü yolu denemek de biz işçilerin görevi.
Örgütlüysek Her Şeyiz, Örgütsüzsek Hiçbir Şey!