Merhaba dostlar. Ben Damla-Çağlayan adında bir bakliyat fabrikasında çalışan bir kadın işçiyim. Her işçi gibi ben ve benimle aynı fabrikada çalışan işçi arkadaşlarım da büyük sorunlar yaşıyoruz.

Fabrikada çalışmaya başladığımda 60 kişiydik ve makine başına 4 işçi düşüyordu. Ben çalıştıkça ve zaman ilerledikçe gördüm ki, makinelerin başına düşen işçi sayısı azaldı. İki senedir çalıştığım bu fabrikada işe başladığımdan 6 ay sonra 40 kişi kalmıştık. Azalan işçi sayısına rağmen üretim hızı hep aynı ve sürekliliğini kaybetmeden devam etmekteydi. Patron krizi bahane ederek tam 15 kişiyi işten atmıştı. İşten atılan arkadaşlarımızın durumu hakkında fazla bir şey duymasak da, bildiğimiz şey onların da büyük sıkıntılar yaşadıklarıydı. Şimdi çalışan işçi sayısı 33 ilâ 35 arasında değişiyor. Patron 60 işçinin yaptığı üretimi şimdi 35 kişiden bekler oldu. Bir de utanmadan ustabaşı ve müdürler “hepimiz için, az elemana ve çok işe ihtiyacımız var arkadaşlar, durmayın çalışın” diyebiliyorlar.

Son zamanlarda yaşanan bir başka sorun ise zorunlu mesailer. Mesaiye kalmamız yetmiyormuş gibi bir de mesai ücretlerimizi alamıyoruz. Mesaiye kaldığımız için eve gelip çocuklarımıza zaman ayırmak mümkün olmuyor. Çoğu zaman ise yorgunluktan yemek yemeden yatmak zorunda kalıyoruz. Şimdi arkadaşlar soruyorum sizlere, ölmemek, yaşamımızı devam ettirebilmek için ölesiye çalışıp duracak mıyız?

Bizler UİD-DER’li işçi ve emekçiler olarak bu sorunun cevabını biliyoruz: “Patronların bu pervasız davranışlarına karşı biz asla boyun eğmeyeceğiz, ölmemek için ölesiye çalışmayacağız, insan gibi yaşamak için mücadele ederek haklarımızı gasp eden patronlara gücümüzü göstereceğiz.” Bütün bu sorunlar neredeyse her işçinin hayatında mevcut durumda, çünkü bize sunulan yaşam bellidir. Bizler işçiler olarak dünyanın en küçük taşlarından, kumundan kocaman şehirler inşa etmekteyiz ve yine biz işçiler bu şehre hayat verenleriz. Ancak bunun karşılığı sorunlar, sıkıntılar olarak bize geri dönüyor. Biz işçiler mücadele edip haklarımızı nasırlı yumruklarımızla söküp almaz isek hiç kimse bize haklarımızı geri vermez. Ben UİD-DER’li bir emekçi olarak buradan her işçiyi haklarımız için mücadeleye çağırıyorum.

Unutmayalım ki;

Örgütlüysek Her Şeyiz, Örgütsüzsek Hiçbir Şey!