Kuyumculuk sektörüne, yakın zamanda değişen ismi ile takı sektörüne 16 yılını vermiş bir işçiyim. İşçilik hayatım 12 yaşında başladı. Çalıştığım sektörde işçiliğe başlama yaşı benim başladığım yıllarda 11-12 idi. Şu an işçiliğe başlama yaşı 15’e çekilmiş durumda.
24 yaşına kadar bu sektörde sigortasız çalıştım. Üstelik bu sigortasızlık meselesi çalıştığım sektörde çok yaygın bir durum. Bu sigortasızlığın ne kadar vahim bir hal aldığını anlatmak istiyorum. Tanıdığım bir işçi ağabeyimin 28 yıldır çalışıyor olmasına rağmen sigortası yoktu. Yoktu diyorum. Çünkü son iki senedir kendisini görmediğim için sigortası başladı mı başlamadı mı bilmiyorum. 28 yıllık işçiliği ise aynı patron yanında geçmişti. Patronu imalatı bıraktığında bu ağabeyim de işsiz kaldı ve sigortasız çalışmasından kaynaklı çok sorun yaşadı. Örneğin o dönem çocuğu rahatsızlanmıştı ve yararlanacağı sigortası yoktu.
24 yaşıma kadar beni de oyaladılar. Bir gün canıma tak etti ve “sigortamı yapmazsanız çıkacağım” dedim. Çalıştığım imalathanede bir iki kişi sigortalıydı ve onlar da servislerden yararlanmıyordu. Ben ise eve giderken servisle gidiyordum. Benden sigorta ya da servis imkânı arasında tercih yapmamı istediler. “Ayrıca sigortanı da evlendikten sonra yapacağız” dediler. Ben de “35 yaşında evlenirsem o zaman mı yapacaksınız?” diye sordum. O zaman bana “çıkacaksan çık” dediler. Pazartesi günü işe devam ettim ve bir yandan da iş aramaya başladım. Yerime başkasını bulamayınca sigortamı yaptılar. Ama tehdit etmeyi de unutmadılar: “Yerine adam bulur bulmaz seni işten çıkaracağız!”
Çalıştığım sektörde işçilerin yarıdan fazlası sigortasız çalışmaktadır. Kuyumcukent’te yaklaşık 4000 işçi çalıştığı söyleniyor. Ama net rakam bir türlü bilinemiyor. Nedeni ise, sigortasız çalışmanın yaygın olmasıdır.
Sigortalı çalışanların ise sigortası genellikle asgari ücret üzerinde yatırılıyor. Oysa aldıkları maaşlar asgari ücretin oldukça üstünde.