Tunuslu emekçilerin başlattığı isyan Cezayir, Mısır, Yemen’e yayılıyor. Yıllarca halkı baskı içinde yöneten burjuva diktatörler birer birer devriliyor. Hepsi birden imana geldi bir anda. 30 yıldır Mısır’ı diktatörlükte yöneten Hüsnü Mübarek seçimlerde aday olmayacağı ve reformlara bir an önce başlanacağı vaadinde bulunmak zorunda kaldı. Bütün dünya gözünü Kuzey Afrikalı emekçilere dikmiş durumda. Dünyanın her tarafında egemenler olayların kendi ülkelerine sıçramamasının hesabını yapıyorlar. Çünkü Kuzey Afrikalı emekçilerin başlattıkları isyanın kapitalist sömürü sistemini tehdit ettiğini çok iyi biliyorlar.

Türkiye’de de düzen güçleri bu durumdan tedirginler. Devlet Bahçeli emekçilerin isyanını “bir bulaşıcı hastalık” olarak nitelendirip, bunu Türkiye’ye taşımaya çalışanların dikkatli olması gerektiğini söyleyerek üstü kapalı tehditte bulunuyor. Aslında emekçilerin isyanından duyduğu korkuyu dışa vurmuş oluyor. Yani temsil ettiği sınıfın bekası söz konusu olunca sistem partileri sınıf tavırlarını gösterip domuz topu gibi birleşiyorlar. Tunuslu ve Mısırlı emekçilerin yaktığı isyan ateşi yılardır milliyetçilikle, ırkçılıkla gözleri bağlanan dünya emekçilerinin gerçekleri görmesini daha kolaylaştırıyor.

Yaklaşan seçimde AKP, MHP, CHP vb. düzen partilerinin iç yüzleri şimdi daha net ortaya çıkmaya başladı. Aslında hepsinin patronlara, egemenlere hizmet ettiği, duymuş oldukları korkudan daha iyi anlaşılıyor. Evet, dedikleri gibi isyan bulaşıcıdır. Dünyanın bir yerinde başladı mı her yere yayılır. Tıpkı bir fabrikada başlayan grev ve direnişin çevre fabrikalara yayılması gibi. Kuzey Afrikalı emekçi kardeşlerimizin kapitalist sömürü düzenine karşı başlattıkları isyan biz işçilere örnek olmalıdır. Egemenler korkadursun bizler de emekçi kardeşlerimizin yaktığı ateşe bir ateşle cevap verelim. İşçi sınıfını kurtuluşa götürecek devrimci fikirler öncülüğünde örgütlenelim. O takdirde yaktığımız ateş kokuşmuş olan bu düzeni yerle bir edecektir. Mücadele bizi çağıyor.