10 Şubatta gün boyu Tahrir Meydanında toplanan ve akşamüstü sayıları 1 milyonu aşan emekçiler, ordu kurmayının toplantı halinde olduğu ve Mübarek’in açıklama yapacağının duyurulduğu akşam saatlerinde, bir yandan Mübarek’in gideceği düşüncesiyle sevinç gösterilerinde bulundular, bir yandan da “askeri rejim istemiyoruz” sloganlarıyla Tahrir Meydanını inlettiler. Saatlerce sloganlar atıp, şarkılar söyleyip coşkularını koruyan yüz binlerce insan, gece saat 11’e kadar Mübarek’in istifa ettiğini duyurmasını beklediler. Ancak Mübarek, yaptığı açıklamada, yetkilerini Ömer Süleyman’a devrettiğini ve Eylül’e kadar görevinin başında kalacağını ilan etti. Bu tavır meydanı dolduran kitlelerde büyük bir öfke patlaması şeklinde kendini dışa vurdu.

Aynı saatlerde ordunun iktidara doğrudan el koyması söylentileri de ayyuka çıkınca, kitleler “ne Süleyman’ı ne de orduyu istiyoruz” sloganlarıyla böyle bir müdahaleyi kolay kolay kabullenmeyeceklerini haykırdılar. Eski İstihbarat Şefi Ömer Süleyman’ın Mübarek’in yerine geçerek rejimi aynen devam ettirmesi kitlelerin öfkesini biliyor. Ordunun çıplak bir askeri rejimle yönetime el koyma düşüncesi de benzer bir öfkeye yol açıyor. Ordu, aslında kitleleri eve yollamak için elinden geleni yaptığı halde, kitle hareketinin diriliği karşısında tarafsızmış görüntüsünü korumaya çalışıyor ve kitlelere açıktan bir saldırı düzenlemekten kaçınıyor.

Düzen güçlerinin kitle hareketini pasifize etme çabalarına rağmen, Mısırlı emekçiler günlerdir yaptıkları kitlesel eylemlerle Mübarek istifa etmeden eve dönmemekte kararlı olduklarını gösterdiler. “Aslanı uyandırdık, artık bırakamayız. Mübarek’i gönderemezsek, bu protestolar durduğunda yine canımızdan oluruz. Bizlere daha azgınca saldırmaya devam eder” diyen emekçiler, 17 gündür Tahrir Meydanını terk etmediler ve ülkenin dört bir yanında protesto gösterilerini sürdürdüler.

Kahire’de ve İskenderiye’de yüz binlerin katıldığı protesto gösterileri devam ederken, on binlerce işçi greve çıktı. 9 Şubatta ulusal ölçekte ilan edilen grev 10 Şubatta daha da kitleselleşerek yaygınlaştı. Çeşitli sektörlerden 20 binden fazla fabrika işçisinin yanı sıra, Telekom işçileri, Süveyş Kanalı Şirketi işçileri, otobüs şoförleri, belediye işçileri, doktorlar, hemşireler, avukatlar da grevdeler. Mübarek’in yetkilerini devrettiğini açıklayarak bir geri adım atmasında, halk isyanının işçi grevleriyle bir üst aşamaya sıçramasından korkmasının etkili olduğu çok açık.

Muhalif grupların Baradey başkanlığında oluşturdukları heyetin 6 Şubatta Başkan Yardımcısı Ömer Süleyman’la görüşmeleri ilk görüşmenin ardından kesilmişti. Aralarında Müslüman Kardeşler’den temsilcilerin de bulunduğu heyet, görüşmelere devam etme koşulu olarak Mübarek’in çekilmesini ve tutuklu göstericilerin serbest bırakılmasını öne sürüyordu. Mübarek ise, utanmadan “Eğer bugün istifa edersem kaos olur” diyerek koltuğuna sıkı sıkı yapıştı. Oysa kaosa neden olan bizzat Mübarek ve onun rejimidir. Bir yandan kitleleri yatıştırmak için memur, işçi, asker ve emeklilerin maaşlarına yüzde 15 zam yaptığını açıklayan

hükümet, öte yandan sokaklara dökülen emekçilere saldırmaya devam ediyor. Protestocuları gözaltına alan, işkenceli sorgulardan geçiren, 300’den fazla insanı katleden ve binlercesini yaralayan diktatörlük, bu katliamın duyulmasını engellemek için basını da baskı ve gözaltılarla engellemeye çalışıyor. Ancak Mübarek diktatörlüğü Mısır halkının ve Mısırlı kardeşlerini izleyen dünya işçilerinin gözünden ve hafızasından bu katliamı silemeyecek. Nitekim Mısır halkına destek vermek için Fransa, Almanya ve ABD de dâhil olmak üzere pek çok ülkede gösteriler düzenleniyor. Amerika’da Mısır elçiliğinden Beyaz Saray’a Mübarek karşıtı sloganlar atarak yürüyen emekçiler, Mübarek’in defolup gitmesini isteyen pankartlar taşıdılar.

Başını ABD’nin çektiği emperyalist güçler ise Mübarek gitse bile ABD ve İsrail’in Ortadoğu politikalarını eskisi gibi destekleyecek ve aynı işbirliğini sürdürecek bir rejimin devamı için çaba harcıyorlar. İsrail Cumhurbaşkanı Şimon Perez, Mübarek’i savunarak şöyle diyor: “Cumhurbaşkanı Mübarek’e yapılan tüm saldırılara rağmen, onu yıllardır tanırım. Cumhurbaşkanlığı boyunca, Ortadoğu’da savaşı önleyerek birçok yaşamı kurtarmış kişilerden biri olarak ona itibar ederim.” Biz de Şimon Perez’i çok iyi tanırız. Yaptığı katliamları unutmadık. Katiller birbirini savunmaktan geri durmuyorlar. Ancak emekçilerin öfkesinin topunu birden boğacağı günler de yakındır.