Artık Kurdu Gözünden Tanıyorum!

İşçi Dayanışması’nın 206. sayısında “Kurt Ağladı, Biz de İnandık” başlığıyla bir yazı yayınlandı. Yazıda patronun kendini işçilere mağdur gibi gösterip işçileri nasıl kandırdığından bahsediliyordu. Çevremdeki işçilere bahsettim hepsi hayatlarından bir parça buldu. Çünkü birçok işyerinde benzer durumlarla karşılaşıyoruz.

Patronlar, büyük kârlar elde etmek ve işlerini istedikleri gibi yürütmek için bizler karşısında hep mağdur rolünü oynuyorlar. Fazla mesaiye kalınacağı zaman işlerin yetişmesi gerektiğini, yetişmezse fabrikanın zarar edeceğini veya müşteri kaybedeceklerini ve sonunda ücretlerimizi ödeyemez hale geleceklerini papağan gibi tekrarlıyorlar. Sanki mesai yaptırırken tek dertleri ücretlerimizi ödemekmiş gibi! Yıllar önce çalıştığım bir tekstil patronu bizleri pazar günleri, bayram seyran demeden mesaiye bırakıyordu. Üstelik günde 12 saatten fazla çalışıyorduk ve o yoğunlukta hasta olmamız bile fark etmiyordu. Bir gün fazla mesaiye itiraz ettik. Yorgun olduğumuzu ve dinlenmeye de ihtiyacımız olduğunu söyledik. Ne olursa olsun mesaiye kalınacaktı! İtirazlar çoğalınca işçileri toplayıp adeta nutuk çekti patron. “İşlerin teslim tarihi var. Eğer zamanında bitiremezsek müşteri para ödemez. Bayramda da çalışacağız bu yüzden. Aksi takdirde maaşlarınızı ödeyemeyiz. Biz istiyoruz ki bayramda işçilerimiz evlerine, çocuklarına ekmek götürsün.” Ben hasta olduğum için o Pazar günü işe gitmedim. Pazartesi işe gittiğimde çıkışımı verdiler, hem de ne tazminat ne de içerde kalan maaşımı alabildim. O bizi düşünen patron bir anda gitti ve yerine beni bir kalemde silen ve evime ekmek götürdüğümü zerre kadar umursamayan bir patron geldi. Ben daha 19 yaşındaydım ve evin kirası da masrafları da benden soruluyordu. Kardeşlerim elime bakıyordu. Çünkü babam yoktu. Fakat bu durum ne o günkü patronun ne de sonrakilerin hiç umurlarında olmadı ve olmayacak da…

O zamanlar gençtim. Patronlar her ağladığında, biz bir aileyiz dediğinde, bir tas çorbayı hep beraber içeceğiz dediğinde inanırdım. Fakat artık o toy delikanlı değilim. İşçi Dayanışması okuyorum ve örgütlü, bilinçli bir işçiyim. Artık kurdu gözünden tanıyorum. Eğer işçiler olarak kurda karşı birlik olur ve örgütlenirsek mağdur rolü oynayan patronların aslında bizi mağdur ettiğini hep beraber görür ve harekete geçeriz.