Buradasınız
Bizi “Biz” Yapan Şarkılarımız…
Ankara’dan genç bir işçi
Başka dilde bir şarkı söylendiğinde sözlerini anlamayız. Yine de şarkıda akan hisler yüreğimize kolaylıkla işler. Elbette müziğin gücü ve evrenselliğidir bu. Ancak esas güç, egemenlerin ne yaparlarsa yapsınlar önüne geçemeyecekleri duygudaşlık gerçeğidir. Konuştuğumuz diller, kullandığımız sözcükler başka olsa da duygularımız kardeştir çünkü. Bu ortaklıktır ki bizleri birleştirir ve tüm dünya halklarını kardeşleştirir. İşte farklı dillerde aynı melodilerin kolaylıkla yüreklerimize işlemesi bundandır.
Mesela Anadolu’dan Balkanlar’a asırlardır birbirine komşuluk ve çoğu zaman yarenlik etmiş dillere bakalım. Bu topraklarda Yunanca, Ermenice, Türkçe, Kürtçe, Gürcüce, Arapça ve daha pek çok dilde aynı melodilerle şarkılar söyleniyor. Yerine göre sözleri dahi aynı olabiliyor bunların. Sarı Gelin mesela. Ne güzel bir ezgidir, değil mi! Hikâye bu ya, Sarı Gelin/ Sari Gyalin, eski çağlardan beri Çoruh ırmağı boyunda yaşayan Hıristiyan Kıpçak beyinin kızıdır. Günün birinde Müslüman bir delikanlı âşık olur bu sarı saçlı Kıpçak kızına. Ama bey vermez kızını delikanlıya. Oysa tutulmuştur bir kere sevdanın narına delikanlımız. Gayrı geri dönüşü yoktur. Ne dil ne din farkı tanır sevda ateşi. Gel zaman git zaman bakar ki vermezler sarı saçlı yârini. Kaçırıverir sevdiceğini, alır götürür Erzurum dağlarına. Kıpçak beyinin kan beynine sıçrar. Hiddetinden gözü göremez olur, adamlarını iki aşığın peşinden yollar. Bir vakit sonra beyin adamları bulur iki aşığı ve ne yazık ki oracıkta öldürürler delikanlıyı. O günden beri halklar arasında bu hikâye dilden dile dolaşır durur…
Dilden dile, nesilden nesile aktarılan bu acıklı sevda öyküsünü ister Ermenice dinleyelim ister Türkçe, Farsça ya da Azerice… Yüreğimiz öyle bir hüzünle dolar ki kelimelerin farklılığının hiçbir önemi kalmaz. Çünkü anlatılanlar bizim hikâyemizdir, bize aittir. Emekçi sınıfların düşlerine, halkların ortak tarihine dair anlatılardır, yaşanmışlıklardır. Bu nedenle Türk ya da Kürt, Rum ya da Azeri olmamız fark etmez. Değişmez olan yaşamlarımız kadar düşlerimizin de ortak olduğu gerçeğidir. “Turnam Gidersen Mardin’e” ya da Ermenicesiyle “Sareri Hovin Mernem” (Dağlarının Rüzgârına Kurban Olayım) türküsü de böyle değil midir? Bugün egemenlerin aramıza sinsice ektiği nefret tohumlarının sahteliğini ne güzel anlatır. İster kalbimizin bam telini titreten Ayfer Vardar’dan Türkçe dinleyelim, ister o billur sesiyle Lena Chamamyan’dan Ermenice. Bir dirhem değişmeyecektir kalbimize dolan duyguların kardeşliği. Yardan ayrı düşmüşsek vuslatın, anadan-atadan uzakta gurbetteysek sılanın hasretini düşürür içimize ya. Yine en çok yaşamlarımız gibi acılarımızın, umutlarımızın kardeşliğini duyumsarız tüm benliğimizle.
Sevdanın, sıla hasretinin yanında coşkunun ve sevincin sesleri de ortaktır ezgilerimizde. Acılarımız gibi sevinçlerimiz de kardeştir çünkü. Derin derin sevdalara daldığımızda nasıl ki farklı dillerde aynı telden çalıyorsa yüreklerimiz; eğlendiğimiz zamanlarda da aynı cümbüşün neşesiyle birleşiriz. Mesela “Entarisi Ala Benziyor” şarkısı tam da böyledir. Şarkının Ermenicesi “Aman Ağavni” olarak bilinir. Yunancası “Arabas Perna” adıyla İstanbul türküsü olarak geçer. Arnavutluk’ta ise aynı melodiler eşliğinde “Lule Malesore” olarak çalınıp oynanır. Velhasıl hangi dilden söyleyip çalsak aynı cümbüşün coşkusunda buluşacaktır yüreklerimiz. Tıpkı Anadolu’da Tokat yöremizle özdeşleşen “Kalenin Bedenleri” ya da diğer adıyla “Niksar’ın Fidanları” gibi. Bu coşkulu ezginin Yunanistan ve Makedonya’daki versiyonlarında nakarat bölümündeki “şinanay yavrum” kısmı neredeyse birbirinin aynıdır. Makedonya’da “Stani Mome Da Zaigras”, Yunanistan’da “Siko Horepse Kukli Mu” olarak bilinen bu ezgi de halkların kardeşliğinin en güzel ve canlı örneklerindendir.
Aslında bunlara benzer daha nice örnekler sıralamak mümkün. Ama hangisine dokunursak dokunalım, ister içli bir feryat taşısın bağrında ister coşkulu bir oyun havası, hepsinin bize söylediği gerçek aynıdır. Türkülerimiz kardeştir. Şairin dediği gibi birbirimize kardeşim derken türkü söylüyor gibi olmamız boşuna değildir. Çünkü halklar da kardeştir. O vakit sormak gerek. Yaşamlarımız ve düşlerimiz bu kadar birken neden ayrışıyoruz? Kimdir bizi düşman eden? Binlerce yıl yan yana yaşayan halkları ve dilleri birbirine düşman eden kim? Bu sorunun yanıtı başlıktaki “biz” vurgusunun ne anlama geldiğinde saklı.
Bugün adına kapitalizm denilen düzende yaşıyoruz. Bu düzende hangi ulusa, inanca ve kültüre mensup olursa olsunlar insanlar iki zıt kutba, iki temel sınıfa ayrılırlar: Emekçiler ve sömürücüler! Bizler emekçileriz, onlar ise sömürücüler. Biz dünyadaki tüm zenginlikleri üreten ama yokluk içinde yaşayan milyarlarız. Onlar ise yaşamları boyu lüks ve şatafat içinde yüzen, ürettiğimiz ne varsa el koyan bir avuç sömürücü asalak. Biz işçilerle sömürücü egemenlerin aynı “biz” altında birleşmesi bu nedenle hiçbir koşulda mümkün değildir. Onların dünyası ile biz emekçilerin dünyası taban tabana zıttır çünkü. Demek ki biz derken bizimle aynı ülkede yaşayan, aynı dili konuşan, aynı dine mensup egemenleri değil; dili, dini, kültürü farklı olsa da bizimle aynı kaderi paylaşan sınıf kardeşlerimizi kastediyoruz. Çünkü bizim aslımız da neslimiz de bir. Ve asıl unutmamamız, her daim gururla sahip çıkmamız gereken hakiki kimliğimiz, bizi “biz” yapan sınıf kimliğimizdir.
İşte bizi düşmanlaştırmaya çalışanlar tarih boyunca bu basit gerçeğin üzerini örtmek için her türlü kötülüğü yapan egemenlerdir. İşçiler sınıf kimliğini kuşanmasın, halklar kardeşçe yaşamasın diye dilimizi, kültürümüzü, dini inancımızı istismar edenlerdir. Yıllardır Türk’ü Kürde, Aleviyi Sünniye düşman belletenler, bugün de Suriyeli sınıf kardeşlerimizi hedef göstererek göçmen düşmanlığını körükleyenlerdir. Yalanlarına ve tuzaklarına emekçileri alet etmeye çalışanlardır. Oysa bizi biz yapan şarkılarımıza kulak verdiğimizde kardeş olduğumuz, sevinçlerimizin ve kederlerimizin bir olduğu gün gibi ortada değil mi?
- Asıl Sorumlular Kim? Emekliler mi? Egemenler mi?
- Yaşadım Diyebilmek İçin!
- Milletvekili Maaşları Seni de Kızdırıyor mu?
- Biz Yeni Bir Dünya Kuracağız!
- “İşçiye Verilen Değer” Bu mu Olmalı?
- Cep Telefonu, Okul Gezisi ve Hayatın Gerçekleri
- İyi ki UİD-DER’liyim…
- Zulme Karşı Çıkmanın Mutlaka Bir Yolu Vardır
- Bizi “Biz” Yapan Şarkılarımız…
- Nasırlı Ellerin Yumruğu Bugün!
- Kariyer Gelişim Masallarıyla Geleceği Çalınan Gençler
- Bir Şarkının İzinden: Bir Yere Gitmiyoruz!
- “Neyin Yoksa Ondan Sakın Vazgeçme Oğlum”
- Yarına Gidenler, Yarınlar İçin Mücadele Edenler
- “Yarın Ölmek Dün Ölmekten Daha Saçma”
- Okuyan Bir İşçi Soruyor
- Uyanmak İstiyoruz Güzel Bir Sabaha
- Koca Yusuf’tan Köroğlu’na, Onlardan Bize Kalan
- Mesleki Eğitim mi Kâr Hırsı mı?
- Greve Hazırlanırken Sohbetler
Son Eklenenler
- İsrail’in Gazze’de yürüttüğü savaşın ve katliamın birinci yılı geride kalırken dünya meydanları emekçilerin “emperyalist savaşa hayır” sloganıyla yankılanmaya devam ediyor. İsrail’in 7 Ekim 2023’ten bu yana sürdürdüğü savaşın alevleri yeni bölgelere...
- Sendikalaştıkları için işten atılan ve buna karşı 89 gündür direnen Polonez işçileri, İstanbul’un çeşitli merkezlerinde gerçekleştirdikleri basın açıklamalarıyla Polonez ürünlerine boykot çağrısı yaptı. İstanbul’da Marmara Park AVM, Kadıköy İskele...
- Bir kadın olarak grevde olmaktan, hakkımı beraber çalıştığım işçi arkadaşlarımla birlikte aramaktan gurur duyuyorum. Grev çadırında beklerken, çadırımızın önünden sanayide bulunan farklı fabrikalarda çalışan işçi arkadaşlar geçiyor. Kimisi bizlere...
- Geçtiğimiz haftalarda Kocaeli’nde düzenlenen “İnsan Hakları Eğitim Kampı”nda gençlerle bir araya gelen Bilal Erdoğan’ın konuşması dikkat çekiciydi doğrusu. Geçen yıl 2023 genel seçimlerinden hemen önce sanki bir lütufmuş gibi yasalaştırılan EYT...
- Egemenler ve onların siyasetçileri suçu ve suçluyu tanımlarken de, adaletten bahsederken de “hukuk devleti” diye bir kavram kullanıyorlar. “Bu ülkede hukuk var” lafını dillerinden düşürmüyorlar. Onların iddiasına göre hukuk büyük sermaye sahibi...
- İsrail’in Gazze’de yürüttüğü soykırım bir yılı geride bıraktı. İsrail devleti milyonlarca insanın tepesine bombalar yağdırıyor. Geçtiğimiz bir yılda yarısı kadın ve çocuk olmak üzere 40 binden fazla insan katledildi. Bugün ise İsrail’in saldırıları...
- 28 Ağustostan 11 Eylüle kadar her gün grev çadırına gittim. Annemin fabrika önünde direniş yapması beni çok gururlandırıyor. Annem 47 yaşında, ben ise 11 yaşındayım. Grev alanından çok şey öğreniyoruz, bu durum hem beni mutlu ediyor hem de annemi....
- DİSK Uluslararası İlişkiler Dairesi Müdürü Kıvanç Eliaçık, NotaBene yayınlarından çıkan “Orta Doğu’da İşçiler ve Sendikal Hareket” kitabı vesilesiyle 22 Eylülde UİD-DER’in konuğu oldu, kitap üzerine güzel bir söyleşi gerçekleştirildi. Ortadoğu ve...
- Patronlar işçi sınıfının sahip olduğu en küçük hak kırıntılarını bile yok edip kölelik koşullarını dayatıyor. Saldırıların dozu artıp kapsamı genişledikçe çok daha fazla sayıda işçi sorunlarına çözüm aramaya, birlik olma ve sendikalaşma yolunu...
- Havalar artık soğumaya başladı. Kara kış yavaş yavaş kapımıza doğru geliyor. Kış demek doğalgaz, gıda, elektrik, ulaşım, sağlık derken masraflarımızın katlanması demektir. Bu zorlukları birazcık azaltmak için her evde kışa küçük hazırlıklar...
- Sağlık çalışanları, 10 Ekimde aile hekimlerini ve sağlık çalışanlarını kapsayan sözleşme ve ödeme yönetmeliği taslağına tepki göstermek için bir araya geldiler. SES İstanbul Şubeleri, İstanbul Tabip Odası, İSTAHED, Birlik ve Dayanışma Sendikası,...
- İstanbul Çatalca’da Polonez işçilerinin haklı mücadelesi sürüyor. İşçiler ellerinden alınmak istenen hakları için direniyor ama karşılarında polisi buluyorlar. Polisi, emniyet müdürü, müftüsü yine patrona hizmet ediyor, kimin yanında olduklarını...
- 10 Ekim 2015 tarihinde DİSK, KESK, TMMOB ve TTB ile çeşitli emek örgütleri ile on binlerce işçi ve emekçinin katılımıyla gerçekleşen “Emek, Barış ve Demokrasi” mitinginde IŞİD tarafından tertiplenen saldırı sonucu 104 insanımızı kaybettik, yüzlerce...