Ne Kadar Örgütlüysek O Kadar Nefes Alırız

Genelde bir grev ya da direniş ziyaretine gittiğimizde işçi arkadaşlardan şu sözleri duyarız: “Greve çıktım gözüm açıldı, hayata farklı bakmaya başladım.” Peki işçi arkadaşlar neden böyle söylemeye başlarlar? İşçiler patronların karşısında dik bir şekilde durmaya başlayınca örgütlü olmanın ne kadar kıymetli olduğunu anlamaya başlarlar, algıları açılır. Mücadele içinde derin bir nefes alır, yan yana gelmeyi, dostunu düşmanını öğrenir. Daha düne kadar destek verdiği, belki uğrunda işçi arkadaşlarıyla tartıştığı siyasi partilerin, yanında olmadığını görür, mücadeleci işçi örgütlerinin ise yanında olduğuna şahit olur. Emeğinin, yaşamının kıymetini daha iyi anlar.

Aksi durumda işçi sınıfının önemli bir kesimi için bugünle dün arasında hiçbir fark yoktur. Çalışmakta olduğum işyerinden sohbet ettiğim bir işçi arkadaşın sözlerini olduğu gibi aktarıyorum: “Geriye dönüp baktığımda, gelecekte çocuklarıma ve torunlarıma anlatabileceğim hiçbir anım olmadığını görüyorum. Zaman ne kadar çabuk geçiyor, hiçbir şey anlamıyorum. Ömrüm hep aynı şeyi yapmakla geçiyor. Hamster farelerinden farkımız kalmadı, fakat ömür bitiyor.”

Aslında bu sözler patronların biz işçilere neyi reva gördüğünün bir özeti. Evet, koca bir dünya var. Yaşanması gereken anılar, gezilmesi, görülmesi gereken yerler var. Fakat bize reva görülen hamster gibi aynı alan içerisinde nefes nefese koşmak… Biz işçilere açlık sınırının altında bir ücreti reva gören patronlar sınıfı, “fakirseniz çalışın, fakirlikten kurtulun” diyor. Bunu haftanın 6 günü 12-14 saat çalışan bizlere söylüyorlar!

Polonez, Elba Bant, As Plastik, Mersen gibi çeşitli işçi mücadeleleri de işçi ve emekçilere yol gösteriyor. İşçiler en ufak hak için dahi mücadele etmelidir. Biz işçiler mücadele alanlarından geri durduğumuz sürece, patronlar sınıfı sadece maaşlarımıza, mesailerimize değil hayatımıza da göz koyarak bizi daracık alanlarda ömür tüketmeye mahkûm edeceklerdir. Yaşanan işçi eylemlerinden de görüyoruz ki işçiler örgütlendikçe güçlenir, örgütlendikçe hayatın tadını almaya başlar. Mücadele içinde değişir, dönüşür ve biriktirdiği tecrübeleri geleceğe aktarmaya başlar.