1 Mayıs yaklaşıyor. Alanlarda yerimizi alacak olmamızın heyecanı sarıyor hepimizi. Ruhumuzda o mücadele gününün ateşi sönmedi hiç.

1 Mayıs dünya işçi sınıfının tek bir amaçla birleştiği, buluştuğu gün. Dünya işçi sınıfı farklı milletlerden, farklı dillerden, milyonlarca yürek el ele, omuz omuza, kol kola dayanışma içerisinde taleplerini haykıracak. Yaşasın 1 Mayıs! Yaşasın İşçilerin Uluslararası Mücadele Birliği!

Bizler biliyoruz ki işçi sınıfının haklarına yönelik saldırılara karşı güçlü olabilmemizin tek yolu örgütlü gücümüzdür. Dünya bir krizle sallanıyor ama krizin en çok işçilerin yaşamını vuruyor. İşçilerin yaşamı işsizlikten, yoksulluktan çekilmez hale geliyor.

Bu düzende gerçekten mutlu muyuz? Her sabah güneşli bir güne uyanır gibi umutla uyanabiliyor muyuz? Ya da ayın sonunu getirebilme hesaplarının içinden çıkabiliyor muyuz? Yarınımız ne olacak endişesinden kurtulabiliyor muyuz? Yoksa sorunlar ve sorular içinde boğulup yok mu oluyoruz?

Elbette yaşam çok zor ama kime zor? Bize sunulan bu zor yaşama yeter demek ve patronlar sınıfına işçi sınıfının birliğini göstermek için 1 Mayıs’ta alanlarda olmalıyız. Mücadele etmeden haklarımızı ve geleceğimizi koruyamayız. İş koşullarımızın daha iyi olması için, ücretlerin yükseltilmesi, iş saatlerinin düşürülmesi, işçi ölümlerinin durdurulması, haksız savaşlara son verilmesi için ben orada olacağım. Yılın 365 gününün 1 günü de işçi emekçi kardeşlerimle taleplerimizi haykırmak için 1 Mayıs alanındayım.

Bu düzen madem bize yaşam hakkı tanımıyor o zaman neden alanlarda yerimizi almayalım ki! İşçi sınıfının uluslararası birlik, mücadele ve dayanışma günü 1 Mayıs’a neden sahip çıkmayalım ki?

Haydi Kardeşler 1 Mayıs’a!