Bekliyorum, anacığım, bekliyorum,
doğduğum kent üzerinde doğacak olan
o kızıl şafağı:
Cıvıl cıvıl, mutlu, diri bir şafak.
Tatlı bir kardeş gibi seveceğim onu.
İşte duyarım onun gelişini,
seyreldi işte kurşunî sisler,
buzdan çember kırıldı kırılacak.
Ey, mis kokulu genç şafak!
Yeşerecek kurumuş bahçeler
bahar yağmurlarıyla serin serin,
açılacaklar hayata yeniden
saz benizli kardeşlerim benim.
Bekliyorum, anacığım, bekliyorum,
köpüklü, kırçıl o bahar sularının
o al al olmuş sabahını.
kavuşacak yeniden güneşe
karanlıklara gömülen gözler.
Bulgar şair Zvetan Pasov
Kapitalist sömürü sistemi insanlığın düşlerini ve geleceğini karartıyor, toplumu nefessiz bırakıyor. İşsizlik, insanı bir boşluğa fırlatıp, toplumsal dayanak noktalarını yok ediyor. Gençler, kendilerini değersiz, umutsuz, yalnız ve çaresiz hissediyor. Dünya genelinde depresyona giren gençlerin sayısı giderek artıyor. Kapitalizmin içine düştüğü depresyon, toplumu da depresif hale getiriyor. İşte bu yüzden, 2019’da Şili ve Lübnan’da isyan edip ayağa kalkan gençler, kapitalizmi ve onun yol açtığı depresyonu hedef alıyordu. Kahrolsun depresyon, kahrolsun anksiyete diye haykırıyorlardı:
Egemenler ne yaparsa yapsınlar sömürüye ve zulme karşı mücadeleyi durduramazlar. İnsanın insanı sömürmediği bir dünya için mücadele şiirlere, şarkılara, türkülere dökülmüştür. Farklı renklere, farklı inançlara ve farklı dillere sahip insanlar aynı güzel gelecek için mücadele etmektedirler. Latin Amerikalı emekçilerin marşı El Pueblo da denildiği gibi:
Yürüyelim güzel geleceğe
elimizde şanlı bayrağımız
yeni açan al bir çiçek gibi
karanlığın ortasından fışkırarak
kızıl şafak tutuşturur göğü
haber verir gelen günü bize…