Bugün birçok bilim insanı, Covid-19 hastalığının aslında Aralık 2019’dan çok önce yayılmaya başladığına işaret ediyor. Aralık ayının sonunda Çin’de ilk vakalar resmen kabul edildiğinde, Dünya Sağlık Örgütü bu ülkeye seyahatleri durdurmaya gerek olmadığını açıkladı. ABD dâhil Batılı ülkeler, durumdan istifade ederek Çin’i beceriksiz olmakla suçlayıp bir gözden düşürme savaşı başlattılar. Hiçbir ülke aylarca bu virüsü, yol açtığı hastalığı ve emekçileri umursamadı. Fakat tam da aynı zaman diliminde bir şey daha oldu: Beklenilen fırtına geldi ve kapitalizm tarihinde benzersiz bir krize girdi. Vurgulayalım: Salgın sürecinin bu krizle kesişerek ekonomik çöküşü derinleştirmesi, kesinlikle bu gerçekliği değiştirmez. Krizin sahne almasından itibaren egemenler, salgına sarıldılar ve onu sömürü sisteminin pisliklerinin üzerini örtmek için kullanmaya giriştiler.

Bugün benzeri dönemlerde egemen düşünce toplum üzerine tüm ağırlığıyla çöker ve bu düşünceyi sorgulayanlar derhal toplumdan aforoz edilir. Nitekim düzen cephesinin salgına karşı “önlemlerini” sorgulayanlar şu şekilde baskı altına alındı: “Bu hastalığı küçümsüyor musunuz? Sağlık mı, yoksa özgürlük mü önemli?” Bu şekilde bilinçler bulandırılırken, insanlar kasıtlı olarak korkutulup paniğe sürükleniyor ve toplum bir korku tüneline itiliyordu. Oysa gerçekte egemenlerin asıl derdi salgına karşı kapsamlı ve etkili bir mücadele yürütmek değil, onu çok yönlü bir saldırı aracına dönüştürmekti. Covid-19’un bir işçi sınıfı hastalığına dönüşmesi de, egemenlerin asıl derdinin salgına karşı mücadele etmek olmadığını gözler önüne seriyor. Şimdi gelin Dayanışma TV’nin Haziran 2020’de hazırladığı “1929’dan 2020’ye: Kapitalizm Tarihsel Çıkmazda” belgeselini izleyelim ve salgının neden bir örtüye dönüştürüldüğünü tarihsel bütünlük içinde görelim:

Egemenler, teknolojik yeniliklerle, baskı ve yasaklarla işçi sınıfını sindiremeyecekler! İnsanlık, geçmişten geleceğe tüm zorlu dönemeçleri aşıp bugüne geldi. Kimi zaman gittiği noktadan gerilere savruldu ama düştüğü yerden kalkıp ilerlemesini bildi. Dünün eşkıyaları da değişimin önünde duramadılar bugünün eşkıyaları da duramayacak. Ne zaman Eşkıya Dünyaya Hükümdar Olmaz şarkısını dinlesek, bu duygumuz daha bir pekişir. Bu şarkıya can veren şiiri Sabahattin Ali, Sinop zindanlarında yazmıştır. Zalimlere boyun eğmeyen yiğitler için…

Sabahattin Ali, Sinop Cezaevi’nde yatarken bir zamanlar aynı cezaevinde kalmış Sandıkçı Şükrü’nün hikâyesini dinler. Rizeli Şükrü, ağalara başkaldırmış, zengine karşı fakirin yardımcısı olmuş yoksul bir köylüdür. Her geçen gün yoksul halkın desteğini daha fazla alan Sandıkçı Şükrü, yoksul halkın emeğine el koyanların yüreğine korku salmıştır. İşte bu şiirinde pusuya düşürülüp, etrafı sarılan Şükrü’nün ağzından konuşur Sabahattin Ali...