“Egemenler zamanı karanlığa boğarak sömürü sistemini ayakta tutmaya çalışıyorlar. Bu yüzden insanın varoluşsal özelliğine yani toplumsallığına saldırıyorlar.” UİD-DER’in “Zamanı Karanlığa Boğanlara İnat, Umut Ekiyoruz Yarınlara!” [1] adlı yayın akışı bu tespitle başlamıştı. Dört gün boyunca kapitalistlerin saldırılarından kesitler verilerek onların umudun düşmanları olduğu teşhir edildi. Yürüdüğümüz bu yolda direngen kalabilmek ve gücümüze güç katabilmek adına sınıfımızın mücadele tarihinden kesitler sunuldu. Sadece umutlu olmanın değil fakat yarınlara umut ekmenin de bir o kadar yaşamsal olduğunun önemi vurgulandı. Dünyanın tüm emekçi halklarının ortak düşlerinin, özlemlerinin, acılarının fakat öfkesinin ve kararlılığının yansıdığı ezgileri dinledik. Mücadele ve kardeşlik ezgileri olarak dile gelen bu ezgilerde, aynı dili konuşmuyor olsak da özlemler hep ortaktı. Sömürüsüz, savaşsız ve sınırların olmadığı bir yeryüzü cenneti yaratmaktı. Olanaklar ne kadar kısıtlanırsa kısıtlansın, önümüze kurulan engeller ne kadar artarsa artsın yalnız olmadığımızı ve hiçbir zaman yalnız kalmayacağımızı dünyanın dört bir yanından paylaşılan fotoğraflarla gördük. Umudu kırmaya ve zamanı karanlığa boğmaya çalışanlara inat “Todavia Cantamos” (Hâlâ Şarkılar Söylüyoruz) diyen Latin Amerikalı emekçiler gibi olduğumuzu gördük. Ne mutlu ki bizler de Türkiyeli emekçiler olarak bu şarkıyı söylemeye devam ediyoruz.

Ne mutlu ki UİD-DER gibi bir mücadele örgütüne sahibiz. UİD-DER bizlere bu yolda ışık tutuyor, düşlerimizi korkusuzca kurmamızı sağlıyor ve umudumuzu büyüterek daha kararlı bir şekilde yürümemizi sağlıyor.