Milyonlarca insanın açlıkla, yoksullukla ve küresel göç sorunuyla karşı karşıya kaldığı bir dönemden geçiyoruz. Dünyanın hemen her yerinde emekçiler evlerini, yurtlarını bırakıp çeşitli yolları kullanarak göç etmek zorunda kalıyorlar. İyi bir yaşam ümidiyle çıktıkları bu yolda kimi zaman yaşamlarını kaybediyorlar ya da vardıkları yerde çetrefilli sorunlarla karşılaşıyorlar. Özellikle deniz yoluyla göç eden insanların verdikleri yaşam savaşı, yaşadıkları travmalar ve çaresizlikler her defasında kapitalizmin acımasızlığını hatırlatıyor bizlere. Son günlerde yaşanan çarpıcı örneklerden birisi, Nijerya’dan İspanya’ya seyir halinde olan bir geminin dümen yelpazesinde 11 gün geçiren üç göçmendi.
Kasımın sonlarına doğru Nijeryalı üç göçmen bir geminin dümen yelpazesinde 11 gün yolculuk yaptılar. Amaçları İspanya’nın Kanarya Adaları’na ulaşmaktı. Nijerya’nın en büyük kenti olan Lagos’tan seyre başlayan bir petrol tankerinin kıç tarafında bulunan dümen yelpazesine ulaşarak hayli tehlikeli bir yolculuğu göze almışlardı. Lagos’tan başlayıp 2700 deniz mili aşarak geminin yelpazesinde Kanarya Adalarının başkenti olan Las Palmas’a ulaştılar. Şanslılardı ki yolculuğu tamamlayabildiler ve İspanya Sahil Güvenlik ekipleri tarafından bulunarak hastaneye götürüldüler. Aşırı susuzluk, açlık ve hipotermiden dolayı tedavi altına alındılar.
Benzer olaylar son zamanlarda sıkça gündem oldu. 2020 yılında buna benzer bir olay daha yaşandı. Prince takma ismiyle anılan 14 yaşındaki bir çocuk yine dümen yelpazesinde 15 gün boyunca yolculuk yaparak Kanarya Adaları’na ulaşmıştı. Yapılan röportajlarda yolculuk sırasında aç ve susuz kaldığını, ölmekten korktuğunu söyleyen Prince daha iyi bir yaşam için bunu göze aldığını ifade etmişti. Aynı yıl içinde 4 göçmen daha bu şekilde yolculuk yaparak Las Palmas’ta polisler tarafından bulunmuştu.
Tüm bu örneklere baktığımızda gözümüze çarpan, yüreğimizi burkan çaresizlik hissidir. Çünkü bir geminin kıç tarafında yani pervanenin hareket ettiği yerde bulunan dümen yelpazesi son derece tehlikeli bir yerdir. Deniz seviyesinin sadece bir metre üstünde günlerce oturarak yolculuk yapmak, düşme ve boğulma tehlikesini göze almak öylesine verilecek kolay bir karar değildir. Her şeyi geride bırakıp yaşamlarını tehlikeye atarak bu yola çıkan göçmenler küçük bir umuda ve bilinmezliğe tutunarak açılıyorlar denizlere. Botlarla okyanus aşıyor, dümen yelpazesinde günlerce aç ve susuz kalıyor, konteynırlarda gün ışığı görmeden, nefes alamadan yolculuk yapıyorlar. İnsanlığa bu acıları yaşatan, onları ölümün kucağına atan, göç sorununun giderek yakıcı hale gelmesine sebep olan bu düzendir. Bizler bu acıları görüyoruz, tüm insanlığın sorunlarını dert ediniyoruz. Fakat görmek, bilmek ve hissetmek yetmiyor. Milyonlarca emekçinin göç yollarında can vermesine, açlıktan ölmesine ve bunu yaratan kapitalizme karşı öfkemizi daima dipdiri tutmak, bu yolda mücadeleyi yükseltmek gerekiyor.