Ezgiler Kardeşleştirir

Cephede birbirlerine sadece yüz-iki yüz metre uzaklıktadır siperler. O gece siperlerde sevdiklerine, yuvalarına, insan gibi yaşamaya duydukları özlemle sessizliğe gömülmüştür gencecik İskoç, Alman ve Fransız askerler. O gece aydınlatma fişeklerinin gürültüsü dışında gürültü yoktur. O gece usanmıştır askerler boğazlaşmaktan. O sessizlikte geride bıraktıkları ne varsa şimdi onun özlemiyle kavrulmaktadır genç yürekler. Sonra bir ses duyulur İskoçların siperinde “peder, bize bir şarkı çalsana!” Ve peder başlar gaydasını çalmaya. Öyle güzeldir ki bu ses, öyle hayata özgü, öyle insana ait, kayıtsız kalamaz bu sese Alman askerler ve şarkılarıyla karşılık verirler… Müzik özlemle dolu yorgun yüzleri aydınlatır. Umutsuz asker yüzleri ışıldayan insan yüzleri haline gelir. İnsan yüzleri… Önce İskoçlar, sonra Almanlar ve sonra Fransızlar çıkar siperlerinden. Onlar artık asker değil, yine insandır. Kardeşleşmenin mutluluğunu yaşarlar. Birlikte ilahiler okurlar, dua ederler.

Christian Carion’un yönettiği, orijinal ismiyle Joyeux Noël yani “Mutlu Noeller”, Türkçeye çevrildiği ismiyle Ateşkes filmi işte o geceyi anlatır.