Todavia Cantamos (“Hâlâ Şarkılar Söylüyoruz”)

Victor Heredia’nın yazdığı eski bir şarkıdır “Todavia Cantamos.” Latin Amerika’da, İspanyolca konuşulan tüm ülkelerde dilden dile yayılan bir şarkı… Tıpkı 1980’de bu ülkede olduğu gibi, 1976’da Arjantin’de faşist bir darbe gerçekleşti ve 1983’e kadar askeri diktatörlükle yönetildi ülke. Darbenin amacı sömürü ve yoksulluğun hesabını sormak için ayağa kalkan işçi sınıfını, emekçileri durdurmaktı. Darbenin ardından hapse atıldı Heredia. Kız kardeşi Maria Cristina darbeciler tarafından kaçırıldı ve “kaybedildi”. Tıpkı darbenin “kaybettiği” 30 bini aşkın insan gibi. Şarkıda o kayıplar için “sokaklara kokular saçan çiçekler” deniyor. Çünkü onların özlemi adaletti, eşitlikti, iyilikti. Ama o çiçekler ezildi. Bu şarkıyla o çiçeklerin nerede olduğunu sorar Victor Heredia bir kez daha darbecilere. Ve umut verir zalimlere karşı direnenlere: “Hâlâ şarkılar söylüyoruz, hâlâ umut ediyoruz…”

2001 yılında Buenos Aires’te Plaza De Mayo anneleri yararına verilen ve pek çok sanatçının katıldığı bir konserde coşkun kalabalıklarla birlikte söylendiğinde bu şarkı, o kayıp çiçeklerin anneleri de sahnedeydi. Onlar da her şeye rağmen, darbelere rağmen hâlâ umut ediyor, düş kuruyor, “Todavia Cantamos” diyor ve şarkılar söylüyorlardı. Şimdi yine sahnedeler ama bir ekrandan selamlıyorlar konser salonunda birlikte “Todavia Cantamos” diyenleri. Victor Heredia ve Teresa Parodi’den dinleyelim: Hâlâ Şarkılar Söylüyoruz…