Dayanışmanın anlamı

2-2008-marport-img_0236.webp

2008, UİD-DER’in Marport liman işçileri için hazırladığı şiir müzik dinletisinden bir kare

Greve çıktıktan sonra bir grev nasıl yürütülmeli üzerine konuşmaya başladık. Grev alanının coşkulu ve kalabalık olması, ailelerin grev alanına gelmesinin sağlanması, grev alanının güvenliği, yemek, grev ödeneği, araba gibi ihtiyaçların sendikadan karşılanmasını sağlamak, sendikalar ve sivil toplum örgütlerinin ziyaretlerini sağlamak için onları davet etmek, maddi, manevi dayanışmayı örgütlemek gibi birçok şey. Bunların hepsini İşçi Öz-Eğitim Gruplarındaki arkadaşlar bizlere örneklerle anlatıyor, bizler de hayata geçirmeye çalışıyorduk. Fakat bir sorunumuz vardı ve tüm denemelere rağmen henüz çözememiştik. Bu sorun grev çadırının kurulmasıydı. Çadırı iki defa kurmuştuk fakat polis müdahalesiyle kaldırılmış, üçüncü denememizde ise gözaltına alınmıştık. Hem kış geliyordu, sokakta korunmasız kalamazdık, hem de grev çadırı grev alanının şanıydı bunu da İşçi Öz-Eğitim Gruplarından öğrenmiştik. Fakat tüm çabamıza rağmen çadırı kuramamamız bazı arkadaşlarda moral bozukluğu oluşturmaya başladı.

3-bakirkoy_stant_20150118_mgm2970.webp

Grev çadırı kurulması üzerine yaptığımız toplantıda İşçi Öz-Eğitim Gruplarının önerisini tartıştık. Öneri şöyleydi: Kalabalık bir ziyaret organize edilecek, bu ziyaret sırasında çadır kurulacaktı. Bu öneri çoğunluk tarafından kabul edildi ve hazırlıklara başladık. Yeni çadır için malzemeler ayarladık ve tüm grevci arkadaşlarımızı ve ailelerini grev alanına topladık. Pazar günüydü, otobüsler arka arkaya geldiler. Sokağın başında bir kortej oluşturdular ve gür, coşkulu, güçlü bir sesle sloganlar atarak grev alanına geldiler. Gebze ve İstanbul’un değişik bölgelerinden gelen İşçi Öz-Eğitim Gruplarından arkadaşlar alanı doldurdular. Karşılama, konuşmalar, sohbetler, çaylar, halaylar… Çoğunu tanımıyordum ama hepsi çok yakın geliyordu bana. Bu arada grev çadırı kurulmaya başlandı. Herkes bir işin ucundan tutuyor ve hızlıca çadır kuruluyordu. Önce çevik kuvvet komiseri geldi yanıma, “yasak” dedi. Sonra sendikalar masasından aradılar. Öyle bir güç gelmişti ki bana, bu ziyaretin verdiği bir güçtü ve öyle konuştum hepsiyle. Bu yaşananlardan sonra grev çadırımıza da bize de bir daha karışan olmadı. Bunun üzerine konuştuğum İşçi Öz-Eğitim Gruplarından bir arkadaşım “bu işçi dayanışmasıdır” dedi. Bir sene sonra Uluslararası İşçi Dayanışması Derneğinin kuruluşunda yer aldım. Artık şunu çok iyi biliyordum: Derneğimizin adındaki işçi dayanışması bizim grevimizdeki gibi nice mücadele alanlarından gelerek o tabelaya yazılmıştı. Derneğimizin 15. yılında tüm dünyadaki işçilerin ihtiyacı bu olan bu işçi dayanışmasıdır.

Yaşasın Uluslararası İşçi Dayanışması.

İstanbul’dan bir metal işçisi