1905 yılının Ekim ayında başlayan genel grev dalgası, tüm Rusya’yı içine almıştı. Çarlık hükümeti grevleri ezmeye, işçilerin taleplerini yok saymaya çalışıyordu. İşçi sınıfı ve yoksul köylülük ayağa kalkmıştı; ülkeyi saran grev dalgasını yönetecek, işçileri birleştirip öncülük edecek, ekonomik ve demokratik taleplere sahip çıkacak merkezi bir örgütlenmeye ihtiyaç vardı. İşte sovyetler tam da bu anda ortaya çıktı; derhal Çarlık ve burjuva yönetimi karşısında alternatif bir hükümet ve iktidar biçimine büründü. Sovyet, işçilerin işyerlerinden seçtikleri temsilcilerin fabrika, mahalle, ilçe ve il düzeyinde bir araya gelerek oluşturdukları işçi meclisiydi. Yani doğrudan demokrasi demekti sovyet, işçilerin söz söylediği kürsüsü ve kararlar aldığı biricik mücadele organıydı.

Oldukça önemliydi sovyetler... Yalnızca Rusya’da o zamana kadar görülen en büyük işçi örgütlenmesi olduğundan değil! Moskova, Odesa, Kazan ve diğer kentlere model teşkil ettiğinden de değil! Her şeyden önce, tamamen işçi sınıfının damgasını taşıyan bu örgütlenmeydi, devrimin çocuğuydu! Sovyet bütün olayların ekseniydi, her fikir akımı ona yönelmiş; her eylem çağrısı ondan fışkırmıştı. 1905 Devriminde olduğu gibi 1917 Şubat ve Ekim Devrimlerinde de başrol onun olacaktı.

Amerikalı emekçiler “nefes alamıyoruz” diyerek meydanlara çıktılar. Siyah bir emekçinin polis tarafından boğularak katledilmesi, adeta kapitalizmin emekçileri nasıl da nefessiz bıraktığının sembolüdür. Yoksulluk, işsizlik, ırkçılık, emperyalist savaşlar, kölece çalışma koşulları ve artan baskılar biz işçileri nefessiz bırakıyor. İşçi sınıfını, emekçileri nefessiz bırakan düzenlerini sürdürmek isteyen egemenler aslında bir o kadar da korkuyorlar. İşçi sınıfının ve emekçilerin öfkesinden korkuyorlar. Bu öfkenin nasıl bir şey olduğunu sınıf mücadeleleri tarihinden iyi biliyorlar. Emperyalist savaşın yine milyonların canını aldığı, işsizliğin, yoksulluğun, baskıların olduğu I. Dünya Savaşı yıllarında işçi sınıfının bu zulme cevabı “bizler üretiyorsak bizler yönetmeliyiz” oldu. Dünyanın birçok ülkesinde emekçiler bu koşullara isyan etmişlerdi. Rusya gibi milyonların açlık çektiği, emperyalist savaşlarda katledildiği bir ülkede işçiler iktidarı ele geçirdiler ve patronları nefessiz bıraktılar. Kendileri özgürce nefes alabildiler. Dünyanın pek çok yerinde milyonlarca işçiye örnek oldular, ilham verdiler. İşçi sınıfı patronların düzenini yıkabilecek güce ulaştığını gösterdi. Bugün de bizlere örnek oluyorlar, ilham veriyorlar. İşçilerin devrimi milyonlarca insanın ölümüne sebep olan emperyalist savaşı bitirdi. Ekim Devriminin derslerini ve tarihte açtığı yolu iyi bilmeliyiz ve bu yolda mücadele etmeliyiz. Çünkü bu yolun sonunda milyarlar nefes alacaklar ve sömürüsüz bir dünyada yaşayabilecekler. Yaşasın Ekim Devrimi!

İstanbul’dan bir grup kargo işçisi