Devrim zamanları, toplumun köklü bir dönüşüme uğradığı, insanların bilincinde sıçramalı bir değişimin gerçekleştiği zamanlardır. Zamanın alabildiğine hızlandığı, yirmi yıla yayılan olayların birkaç günde olup bittiği olağanüstü bir süreçtir devrim! Toplumsal değişim kopuşlar ve sıçramalarla ilerler. Her yönden bastırılan, tutucu bir yaşamın içine itilen; sanat, edebiyat, bilim ve politikadan uzaklaştırılan emekçi yığınlar, müthiş bir hızla öğrenmeye başlarlar. Toplumsal ilişkiler, alışkanlıklar, sınıflar arası hiyerarşi ve bunun sonucu olarak gelişen tutumlar değişime uğrar.

Asırlarca ezilen, horlanan, aşağılanan emekçi kitleler muazzam bir özgüven sahibiydiler artık. Bu köklü değişim onların manevi kişiliklerini yüceltiyor, duygu dünyalarını zenginleştiriyordu. Garsonlar lokantaların duvarlarına şöyle yazıyordu örneğin: “Bir insanın bir masaya bakarak geçimini sağlaması, onu bahşiş vererek aşağılamak için bir neden olamaz!” Verdikleri hizmetin karşılığında hak ettikleri ücreti alabilmeli, bahşiş için kimsenin karşısında eğilmek zorunda kalmamalıydılar, böyle düşünüyorlardı.

Rusya’nın bozkırlarından Sibirya’nın unutulmuş köşelerine kadar her yerde politika konuşuluyordu. Politikanın kitlelerin yaşamının merkezine oturduğunu, Lenin’in eşi ve mücadele arkadaşı Krupskaya anılarında şöyle tasvir ediyordu: “Yaşadığımız ev bir avluya bakıyordu, orada bile, geceleyin pencereyi açarsanız hararetli bir tartışma dinleyebilirdiniz. Orda oturan bir asker hiç dinleyicisiz kalmazdı, genellikle yan evlerdeki aşçı ve hizmetçiler, genç insanlar gelirdi. Sabah 05:00’de bile aynı sokak köşesinde politika konuşulurdu. Petrograd’ın beyaz geceleri aklıma hep bu gece boyu süren politik tartışmalarla birlikte gelir.” Politikanın dışında olmak, ilgisiz, bilgisiz ve kayıtsız kalmak, kendi küçük dünyasına hapsolmak, örgütsüz yaşamak emekçiler için mümkün değildir artık.

“Bir Rüyamız Var!” All power to the people! (Bütün iktidar halka!”) ABD’de George Floyd’un polis tarafından öldürülmesinin ardından başlayan protestolarda New York sokakları bu sloganla inlemişti. Tarihsel değişimin sancıları içerisinde kıvranan tüm dünya, kapitalizmin kalesindeki bu tarihsel görüntülere şahit oldu. Dünyayı sarsan Ekim Devrimi’ni zafere taşıyan “Bütün İktidar Sovyetlere!” sloganı bir asır sonra Amerikalı emekçileri harekete geçiren bir çağrıya dönüştü. Dünyanın muktedirleri sosyalizmin, uğursuz bir hatıra, evlerden ırak tehlikeli bir fikir olarak hatırlanmasını istediler. Oysa sosyalizm düşü, karanlığın köründe uyanıp fabrikaya koşturan yüzlerin gözündeki uyku hasretinde, okyanusun ortasında ölüm yeleği giyen göçmenlerin barışa duydukları özlemde, işsizliğe ve açlığa mahkûm edilen milyonların iş ve aş umudunda, katledilen kadınların inadına yaşama ve yaratma sevgisinde büyüdükçe büyüdü. İnsanlığın ortak düşünü gerçekleştirmek üzere yola çıkan Ekim Devrimi’nin büyük yolcuları, yolun nasıl yürüneceğini gösterdiler. Aradan 103 sene geçti, dünya işçi sınıfının zaferlerle ve yenilgilerle dolu defteri kabardı, geleceğe dair rüyaları değişmedi. Aradan 103 sene geçti, yolu aydınlatan ışık parlaklığını yitirmedi. Dün ışığı yakanlara, bugün yola ışık tutanlara selam olsun!

Londra’dan bir İşçi Dayanışması okuru