İşçiler, fabrika komitelerini seçmiş ve komiteler aracılığıyla üretimin denetlenmesine girişmişlerdi. Pek çok fabrikada idari ve teknik sorunlara da karışabiliyordu komiteler. İşçilerin moralini çökertmek ve devrimi ezmek isteyen patronlar fabrikaları kapatmaya kalktıklarında, komiteler patronları kovuyor ve işyeri yönetimine el koyuyorlardı. Artık işçilerin, askerlerin ve topraksız köylülerin sabrı yoktu. Bu yüzden Şubattan Ekime ilerleyen aylar boyunca işçiler, askerler ve köylüler Bolşevik Partinin saflarına katıldılar.

Değişim gerçekten de çarpıcıydı. Çarlığı geri getirmek isteyen General Kornilov’un askeri darbe girişimini Bolşevik Partinin saflarındaki işçiler püskürtmüştü. Eylül ayına gelindiğinde, Moskova ve Petersburg gibi büyük kentlerde sovyet yönetimleri Bolşevik işçilerin eline geçmişti. Geçici Hükümetin bakanlarından biri (Suhanov) hayretler içinde şöyle diyordu: “Daha yakın zamana dek herkes onlara çamur atıyor, herkes onları ihanetle, satılmışlıkla suçluyor, maddi bakımdan olduğu kadar manevi bakımdan da ayaklar altında çiğniyordu. Birçok mücadeleci unsurları da hâlâ hapishaneleri doldurmaktaydılar. Onlara hemen hemen hiç kimse aldırmaz olmuştu. Nereden çıkıvermişlerdi birden bire böyle ve nasıl sahip oluvermişlerdi o acayip, şeytanca kudrete?”