Dünü Unutma, Bugünkü Yalana Aldanma!

1980’den beri metal işçilerine kan kusturan, metal işçisi başını kaldırdığında patronların balyozu gibi metal işçisinin sırtına inen sözde işçi sendikası Türk Metal… MESS’in önünü açtığı ve metal işçisinin mücadelesini bastırmaktan, metal işçisinin hâk aramasının önüne geçmekten başka hiçbir görevi olmayan Türk Metal, uzun yıllardır dokunulmaz olarak görülüyordu. Sırtını metal patronları ve onların örgütü MESS’e dayayan Türk Metal, fabrikalarda işçinin değil patronların temsilcisi gibi hareket etti. Metal işçisi her başını kaldırdığında, mücadeleye giriştiğinde gerekirse kanla bastırdı ve bugünlere kadar geldi. Metal işçileri her baş kaldırdığında önce Türk Metal çetesini karşısında gördü. Bu da metal işçisinin moral bozukluğuna düşmesine neden oldu yıllarca. Metal işçileri bir yerde “dur” diyecekti ve o gün geldi. Metal işçileri böyle gelip böyle gitmeyeceğini Türk Metal, MESS ve patronlara gösterdiler. İşçilerin moralini yerine getirdiler.

Bursa’da Renault fabrikasında başlayan Kocaeli, Gebze, Ankara, Eskişehir gibi şehirlerde birçok fabrikaya yayılan metal fırtınada işçiler, Türk Metal çetesine karşı bir mücadeleye girişti. Türk Metal çetesinden istifa ederek hem Türk Metal çetesine hem de metal patronlarına metal işçisinin gücünü ve bir araya geldiğinde neler yapabileceğini gösterdi.

Tabii bu arada MESS ve Türk Metal de boş durmadı. İşçilerin mücadelesini karalamak ve gelecek desteği engellemek için, işçilerin dışarıdan gelen desteklere sırtını dönmesi için türlü oyunlara başvurdular. Sanki bu başkaldırı metal işçilerinin çalışma koşullarına ve Türk Metal çetelerinin baskıcı sendikacılarına değilmiş gibi bir hava yaymaya çalıştılar. Metal işçilerini yalnızlaştırmaya çalıştılar. MESS metal işçilerinin hesabına 1000 lira para yatırarak çıkacak yeni sesleri engellemeye çalıştı. Türk Metal de 100 milyon lirayı 2017 yılına kadar işçilere dağıtacağını ve genel kurulda yapacağı tüzük değişiklikleri ile metal işçisinin kendi temsilcisini kendi seçeceği “daha demokratik, daha şeffaf, daha katılımcı” bir Türk Metal propagandası yaptı, yapmaya devam ediyor. Bu dağıtacağı 100 milyon lirayı sadece üyelerin alabileceğini söyleyerek de istifa eden işçilerin tekrar Türk Metal’e üye olmaları gerektiğini söylüyor. Bu şekilde bizi de Türk Metal’in değişim başlangıcına inanmamız için ikna etmeye çalışıyor.

Türk Metal Başkanı Pevrul Kavlak bir röportajında; “Çare değişimdir. Hayatın gerçekleri ve üyelerimizin beklentileri, Türk Metal’i değişime çağırmaktadır” diyordu. Çetenin başkanı Kavlak! Biz Türk Metal üyesi işçiler yıllardır çalışma ve yaşam koşullarımızın düzelmesi ve düzeltilmesi için mücadeleler verdik. Her seferinde siz ve faşist çeteleriniz bizim karşımıza çıktınız. Şimdi ne oldu?

Ben söyleyeyim ne olduğunu, paçanız tutuştu ve söndürmeye çalışıyorsunuz. Ben bir Türk Metal üyesi olarak bu değişimin gerçek olduğuna inanmıyorum. Hiç kimse de beni inandıramaz. Bu değişim söylemleri sadece metal işçilerinin sesini bir nebze kısmak ve bir istikrar sağlamak içindir. İşçilerin mücadelesi durulduğunda Türk Metal olarak yine metal fabrikalarında uğursuz rolünüzü oynamaya devam edeceksiniz. Değişim yalanınız sadece ve sadece metal fırtınanın bittiği ve metal işçilerinin mücadelesinin gerilediği yere kadardır. Ondan sonra Türk Metal yine aynı Türk Metal olmaya devam edecektir. Zaten “değişim” sözlerine rağmen Türk Metal bir çete olarak hareket etmeye devam ediyor.

Bizim gayemiz, 1980 darbesinin bir ürünü olan Türk Metal çetesini işçi sınıfı içinden silmek olmalıdır. Bütün metal işçilerinin, Türk Metal üyesi olsun ya da olmasın, Türk Metal çetesine karşı mücadele etme günü bugündür. Dün dokunulmaz olarak görünen Türk Metal çetesi, bugün metal işçilerinin mücadelesi karşısında titriyor. Gelin gerçek metal işçileri olarak örgütlenelim ve Türk Metal çetesinin kökünü kazıyalım.