Everest’e Tırmanmak da Sınıfsal!

Devasa gökdelenlerden muazzam teknolojik makinelere kadar ne varsa emeğin ürünüdür. Bu emeği veren, alın teri döken, üreten de işçi sınıfıdır. Ancak patronlar sınıfı işçilerin emeğiyle üretilenlere el koyar, tüm başarıların altına kendi imzasını atar. Muazzam güzellikte yapılar sanki kendiliğinden dikilmişlerdir ya da egemenler, krallar, patronlar “ol” demiştir de olmuştur! Bunlar belirli kişilerin isimleriyle anılırlar ancak var edilmesinde emeği geçen işçilerin adı bilinmez, emeği görünmez. Hayatın her alanında bu “görünür başarı” ve “görünmeyen emek” çelişkisi çıkar karşımıza.

Bazı zenginlerin “ölmeden yapılacaklar listesi”nde dünyanın en yüksek tepesi olan Everest’e tırmanmak vardır mesela. Zaman zaman sosyal medyada bu insanların “başarı”larını anlatan çeşitli videolar, haberler çıkar karşımıza. Onları zirveye ulaştıran başarı hikâyeleri anlatılır. Peki nasıl varmışlardır Everest’in zirvesine? Onların başarılarının arkasında Nepalli yerel dağ rehberleri olan şerpalar vardır. Bölgenin iklimi gereği yüksek irtifaya alışkın ve dayanıklı yapıda olan şerpalar, tırmanışta turistlerin sırt çantalarını taşıyor, yolları açıyor, kamp alanına önceden gidip çadırları kuruyor, yemek hazırlıyorlar. Yaralanma ve acil durumlarda müdahale ediyor ve dağcıların oksijen seviyelerini sürekli kontrol ediyorlar. “Zirveye çıkan” zengin turistlere ise tırmanmak, dinlenmek ve yolculuğun tadını çıkarmak kalıyor. Zirveye çıkınca onlar madalya alıyor, fotoğraf çektiriyor. Belki de yaşamı boyunca bununla övünüyor. Ama tırmanış boyunca tüm kritik işleri yapan, üstelik Everest’in zirvesine yılda birkaç kez tırmanan şerpaların ismi anılmıyor. Bu zorlu yolculukta yaşamlarından olsalar da isimleri duyulmuyor, emekleri görmezden geliniyor.

İşçi sınıfı örgütlenip, gücünü ortaya koyamadığı sürece insanın soluğunu kesen Everest’in zirvesine tırmanmayı sağlayan şerpaların da devasa gökdelenleri diken inşaat işçilerinin de emeği değersiz görülecek. Zengin asalaklar hayatlarını keyifle yaşamaya devam ederken bizim yaşamımız harcanıp gidiyor bu düzende. Emeğiyle her şeyi var edenlerin taleplerini ortaya koyması ancak birlik olup güçlerini ortaya koymasıyla mümkün olur. Bir avuç asalak için değil, tüm insanlık için mutluluk mümkün olur.