نامه صوتی شاهرخ زمانی : به احمد شهید و نهاد های حقوق بشر

سلام گرم و آتشین مرا از تبعید گاه جدیدام زندان مواد مخدر قزل حصار پذیرا باشید.

با تبریک سال نو به تمامی ستم دیدگان و آرزوی کام یابی شان در مبارزه، من شاهرخ زمانی کارگر نقاش عضو سندیکا ی کارگران نقاش تهران به عنوان قطره ای از دریای 50 میلیونی خانواده های کارگران ایران به مسابحه ایجاد کنندگان تمامی ارزش های مادی و معنوی جامعه می باشم، این در حالی است که این کثیر ال عده ترین طبقه اجتماعی اصلی کشور در رسته صنعت ، معدن ، ساختمان ، کشاورزی ، خدمات ،پتروشیمی و نفت بعنوان قلب تپنده وطنم با یک چهارم دستمزد زیر خط فقر ، با قرارداد های سفید امضا و موقت ، بیکاری میلیونی و اساسا" در خلاء کامل حقوق قانونی مانند حق تشکل ، تجمع ، اعتراض و قوانین حمایتی در حوزه تامینات اجتماعی در بی حقی کامل و مطلق قراردارد و هر گونه فعالیت آگاهانه و تشکل مستقل کارگری به مسابحه تنها ابزار دفاع و تحقق مطالبات مشروع و قانونی کارگران به شدیدترین وجه ممکن با سرکوب ، زندان و حبس های طولانی مواجه می شود، در حالی که اصل بیست و شش قانون اساسی خود جمهوری اسلامی و قوانین جهانی مورد امضا ء و عضویت این حکومت مانند مقاوله نامه 98 ، 87 سازمان جهانی کار بر تمامی این فعالیت ها صحه می گذارد، اما سرکوب فعالیت قانونی سندیکای شرکت واحد ، نیشکر هفت تپه ، خبازان سقز ،نقاشان تهران ، کمیته های کارگری پیگیری ، هماهنگی ، (کمیته های) دفاع، اتحادیه آزاد کارگران، و همچنین دستگیری پیشروان کارگری در جریان اعتصابات کارگری و جو خفقان در کارخانجات همه و همه در حکومت جمهوری اسلامی به عنوان حافظ منافع طبقه سرمایه داری بزرگ ترین ضربات را بر پیکر خانواده 50 میلیون (کارگران) وارد کرده و آنها را در مقابل یورش مولتی میلیادر های زالو صفت به هستی زندگی و سفره خالی آنان بی دفاع کرده و به برده طبقات دارا در فقر و نداری مطلق تبدیل می کند.

در حالی که دهها غارت گر ثروت ملی که حکم قضایی دارند آزادانه و ول می گردند، رضا شهابی ، محمد جراحی ، بهنام ابراهیم زاده به همراه دهها پیشرو کارگری با پاپوش و افترا و اتهامات واهی دستگیر و اغلب بدون کوچکترین مدرک به حبس های سنگین محکوم می شوند . از جمله خود من در خرداد 90 در حالی که 30 سال ساکن تهران هستم در بدو ورود به شهر تبریز بدون حکم باز داشت و کوچکترین سند اتهامی به طور غیر قانونی ، خود سرانه دستگیر و در شرایط شکنجه و تهدید به مرگ قرار داشتم و در اعتراض به این بر خورد باندی با چهل روز اعتصاب غذا و تقاضای رسیدگی در یک دادگاه صالحه با حضور هییت منصفه بدون دادن باز جویی شفاهی و کتبی به عنوان سند اتهامی تحویل شعبه یک دادگاه انقلاب تبریز یعنی قاضی حملبر داده شده و با سفارش باجو به یازده سال زندان محکوم و سپس این حکم در شعبه شش تجدید نظر قاضی ایمانی که مشهور به تایید نظر و بعدا" در شعبه 29 که دیوان عالی که مشهور به شعبه اطلاعات است مورد تایید قرار گرفت ، این قانون شکنی ها کم بود ، که از زندان تبریز به (زندان) یزد ، (از زندان یزد مجد دا" به زندان تبریز و از زندان تبریز به زندان) رجایی شهر و از انجا بدون کوچکترین حکم قاضی و تفهیم اتهام و غیر قانونی به زندان مواد مخدر یعنی قزل حصار تبعید شدم، در حالی که بر اساس آئین نامه داخلی سازمان زندانها و (تشدید) جرایم این مسئله قانون شکنی محض می باشد، بطوری که حتی زندان قزل حصار چهار ساعت از تحویل (گرفتن) من خود داری می نمود و در اثر فشار باند های مشخص، تن به این عمل غیر قانونی داد. من از موقع ورود با اعلام اعتصاب غذا در چهار نامه مختلف ضمن اعتراض شدید به این بر خورد غیر قانونی در قبول و نگهداریم در اینجا و تقاضای باز گشت به بند سیاسی امروز 19 روز است در اعتصاب غذا بسر می برم و ... وزن کم کردم و پنج بار زیر سرم رفتم که تا حالا مسئولین امر کوچکترین اعتنایی به در خواست قانونی من نکردند من از تمامی نهادها ی حقوق بشر مخصوصا" شخص احمد شهید و خانم پولای و تمامی نهاد های مسئول داخلی می خواهم به این نقض علنی حقوق شهروندی و بر خورد باندی خاتمه دهند و کلیه فعالین اجتماعی ، مدنی و کارگری در بند را آزاد کنند. همچنین هر گونه مسئولیت ، عوارض روحی ، جسمی و روانی متوجه مسئولین امر در عدم رسیدگی به این خود سری و قانون شکنی می کنم .

تکثیر از: کمیته حمایت از شاهرخ زمانی

پیش به سوی اتحاد بیش‌تر برای فشار بیش‌تر

پیش به سوی اعتراضات گسترده‌تر با شعار

کارگر زندانی، زندانی سیاسی آزاد باید گردد

کمیته حمایت از شاهرخ زمانی

www.chzamani.blogspot.com

freeshahrookh@gmail.com