Büyüme ve Kriz

Kapitalizmin tarihsel krizi gün geçtikçe daha da derinleşiyor. İktidarlar da krizin faturasını işçi sınıfına, emekçilere kesmek için uğraşıyorlar. Yoksulluk ve zenginlik arasındaki uçurum büyüyor. Öncelikle medya aracılığıyla kitleler gerçeklerden uzak tutuluyor ve bilinç çarpılmasına maruz bırakılıyor. Medyada, müreffeh bir gelecek için kitlelerin hükümetin bütün politikalarına destek vermesi gerektiği işleniyor. Savaş davullarını çalan hükümet milliyetçi söylemlerle kitleleri zehirleyip var olan sorunlarını görmelerini engelliyor.

Darbe girişiminden bu yana OHAL-KHK ile yönetilen Türkiye’de de biz işçiler yaşamımızı sürdürmeye çalışıyoruz. Her türlü muhalefeti ezmek için çalışan hükümet artık ipini koparmış bir şekilde işçi sınıfının haklarına saldırmakta ve işçilerin kursağındaki lokmaya bile göz dikmektedir. Vergilerdeki aşırı zamların toplum tarafından tepki görmesi üzerine geri adım atmak yerine bu vergilerin “savunma harcamalarına”  aktarılacağını söylemektedir. Türkiyeli egemenlerin savunma harcamaları diyerek neyi kastettiğini anlamak gerek tabi. Suriye’de süren emperyalist savaşın aktörlerinden biri olan Türkiye’nin saldırgan politikalarla sınır ötesi harekât için her fırsatı kullanacağı bilinmektedir. Biz işçilerin hiç bir çıkarı olmadığı halde savaşın faturasını bize yüklüyorlar ve bunu da milli mesele diye yutturmaya çalışıyorlar. Böylelikle milliyetçilikle zehirlenmiş kitleler rahatlıkla kandırılabiliyor. Türkiye rekor işsizlik oranlarının yanı sıra mali açıkların da zirvede olduğu bir dönemden geçiyor. Bu, kapitalizmin tarihsel kriziyle doğrudan ilişkili olup Türkiye de bu döngünün içindedir. Büyüyen gerçeklik açlık, işsizlik ve savaşlardır.

Kriz girdabı genişliyor ve daha da genişleyecek. Bizi yutmadan bu girdaba dur demeliyiz. Ürettikleriyle değil sömürüyle büyüyenlerin sonu, üreten emekçilerin elinden olacaktır. Yaşamak için çalışan biz işçilerin önünde tek gerçek ve tek büyütmemiz gereken nokta, örgütlü mücadele saflarıdır. Bu safların genişlemesi en mühim sorunumuzdur.