آيا آن کويد ۱۹ است يا سرمايه داری؟

ميادين خالی است ، خيابان ها ساکت هستند ... تصويری از متروک شدگی ، بزرگترين شهرهای جهان را تحت الشعاع قرار می دهد! در بسياری از کشورها شاهد اعلام وضعيت اضطراری هستيم. همراه با اعلاميه های "ما با ويروس کرونا در حال جنگ هستيم" آنها اعلام می کنند : "بيرون نرو ، در خانه بمان." منظره ای وحشتناک و افسردگی حتی فراتر از جو فيلمهای علمی تخيلی ناپايدار! حاکمان سرمايه داری که زندگی بشريت را تبديل به يک کابوس می کنند ، اکنون می گويند که آنها به دنبال متوقف کردن داستان همه گيری ويروس کرونا هستند.

بورژوازی با استفاده از اپيدمی کويد ۱۹ ، جامعه را به يک تونل وحشت سوق می دهد. روز و شب تعداد پرونده ها را اعلام می کنند و باعث وحشت می شوند. دولت ها بودجه بزرگی را اعلام می کنند که ظاهراً برای مبارزه با بيماری همه گير است. اما از اين منابع برای ساخت بيمارستانها ، ارائه خدمات درمانی بهتر و حمايت از فقرا و افراد در معرض خطر كه فاقد منابع هستند استفاده نمی شود. تريليون دلاربه طور قاطع به سمت تجارت سرازير می شود!

هدف بورژوازی نبرد با بيماری همه گير نيست بلکه پنهان کردن فروپاشی سرمايه داری با تبديل اپيدمی به ابزاری برای ترساندن است. مشکلات انباشته شده در قلب سرمايه داری در حال فوران است. آنها در اثر بيماری همه گير ويروس کرونا ايجاد نمی شوند. نه ، اصلاً! سيستم سرمايه داری مدتهاست که در بن بست است. ما اين بن بست را بحران تاريخی و بن بست سيستم می ناميم. اين امر باعث می شود بحران اقتصادی با فشارهای شديد و به صورت عميق تری بروز کند. آنچه اين روزها در بورس کالا اتفاق می افتد يکی از محصولات اين امر است. با عميق شدن بحران ، فروپاشی اجتناب ناپذير شده است. کويد ۱۹ اين سيستم را به بحران سوق نمی دهد بلکه تضادهای انباشته شده در سيستم است.

بورژوازی با استفاده از کويد ۱۹ به دنبال سرکوب مبارزه طبقه کارگر عليه استثمار است. در طول سالهای ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ ، توده های کارگر در خيابان ها اعتراض کردند آنها به بيکاری ، فقر ، فساد ، نابرابری ، بی عدالتی و ويرانی هايی که توسط سرمايه داری به وجود آمده بود ، اعتراض کرند. خيابان های خالی در فرانسه و شيلی به عنوان مثال قبل از اين بيماری همه گير با ميليون ها انسان کارگر پر شده بود. نخست وزير شيلی پينرا به بهانه همه گيری ، دستور داد ارتش به خيابانها برود ، تجمعات و تظاهرات را ممنوع اعلام کرد. و چه می شود که رئيس جمهور فرانسه ، ماکرون به ويروس کرونا می چسبد و می گويد "ما در جنگ هستيم"؟ وی با اعمال کارگران و اعتصاب آنان تا همين اواخر تحت فشار بود. جای تعجب نخواهد بود که رمان ويروس کرونا در تاريخ به عنوان "ويروسی که ماکرون را نجات داده است" ثبت شود.

بورژوازی می گويد بشريت در جنگ است. آيا ما بايد اين را باور کنيم؟ براساس ارقام صادره از سازمان بهداشت جهانی که مرکز کنونی مبالغه آميز اين بيماری همه گير است ، سالانه بين ۲۹۰.۰۰۰ تا ۶۰۰.۰۰۰ نفر در اثر آنفلوانزا و عوارض ناشی از آن می ميرند. هر ساله ۱۱ ميليون کودک از بيماری های ساده و گرسنگی می ميرند. تنها در دو ماه اول سال ۲۰۲۰ ، صدها هزار نفر در اثر بيماريهای ساده جان خود را از دست دادند: ۷۰،۰۰۰ نفر از سرماخوردگی ، ۱۴۰،۰۰۰ نفر از بيماری مالاريا. ۲۴۰،۰۰۰ نفر در اثر ايدز و ۱۲۰۰۰۰ نفر بر اثر سرطان درگذشتند. هر ساله ميليون ها نفر به دليل حوادث شغلی (بخوانيد: قتل ها) ، بيماری های شغلی و جنگ ها جان خود را از دست می دهند. اما کسانی که حتی کوچکترين عکس العملی در برابر اين مرگ و ميرها از خود نشان نمی دهند ، اين روزها به بهانه کرونا تمام دنيا را در معرض خطر قرار می دهند. کسانی که می گويند "ما با کوويد ۱۹ در حال جنگ هستيم" در حال جنگ عليه طبقه کارگر هستند! بورژوازی در صدد است تا اقدامات سرکوبگرانه و ضد دمکراتيک و عواقب شديد بحران اقتصادی را با استفاده از کرونا ويروس قانونی کند. در حالی که ده ها هزار نفر از کار اخراج می شوند ، محدود کردن آنها را در خانه ها اعمال می کنند.

در حالی که سازمان بين المللی کار اعلام می کند که ۱۹۵ ميليون کارگر شغل خود را از دست می دهند ، سازمان ملل می گويد حدود ۵۰۰ ميليون نفر با فقر عميق تر روبرو خواهند شد. آنها با مقصر قرار دادن ويروس کرونا به دنبال توجيه سيستم سرمايه داری هستند. يكی از رهبران طبقه كارگر گفت: "همه چيز را بياموز ، هيچ چيز را فراموش نكن." فراموش کردن به معنای بلعيدن دروغهايی است که توسط حاکمان گفته می شود و به پشت سرشان رانده می شود. بياييد يک بار ديگر به ياد بياوريم: ميليون ها کارگر در اثر بحران سال ۲۰۰۸ اخراج شدند. فقط در ايالات متحده آمريکا ۳ ميليون کارگر در سه ماه آخر سال ۲۰۰۸ اخراج شدند. در پايان سال ۲۰۰۹ اين رقم به ۷ ميليون نفر رسيد. اما طبقه کارگر اين موضوع را نپذيرفت. موج عظيمی از اعتراضات عليه بحران ناشی از سرمايه داری در سراسر جهان فوران کرد. کارگران ، زحمتکشان در کل و جوانان شروع به زير سوال بردن سيستم سرمايه داری کردند. از آن روزها علاقه به سوسياليسم در بين جوانان در ايالات متحده افزايش يافته است. و قيامهای مردمی که در پايان سال ۲۰۱۰ فوران کردند در سرتاسر جهان غرب گسترش يافت.

اگر بحران سيستم سرمايه داری بازارهای سهام را در سرتاسر جهان نمی لرزاند و همه ی مسايل اقتصادی خوب پيش می رفت ، حاکمان هرگز آنقدرها دروخامت اوضاع اغراق نمی کردند. آنها اعلام وضعيت اضطراری نمی کردند و مردم را مجبور به حصر شدن در خانه های خود نمی کردند. به طور دقيق ، دليل واقعی پشت طوفان وحشت ايجاد شده توسط حاکمان ، ويروس کرونا نيست. آنها با هدف ارائه آن به عنوان علت بحران عميق سيستم سرمايه داری ، آن را به کابوسی تبديل کرده اند که از مقياس فيلمهای علمی تخيلی فراتر رفته است. از طريق ترس ، آنها می خواهند جامعه را تحت كنترل خود درآورده و بحران را بپوشانند و هزينه های آن را بر روی توده های كار قرار خواهند داد.

آنچه نشان می دهد اين است که کويد ۱۹ را نمی توان به سادگی به عنوان يک بيماری همه گير سريع مشاهده کرد ، و درخواستهای مقامات و همينطور اقدامات انجام شده توسط آنها را نمی توان بدون سؤال انجام داد. اين ابلهانه است که فکر کنيم در سرمايه داری ، که محورنه بشريت، بلکه سود است ، حاکمان حقيقت را می گويند. آنچه آنها انجام می دهند اين است که جامعه را بترسانند و مردم را قادر به تفکر منطقی نکنند. در جامعه ای ترسناک و وحشت زده ، مردم نمی توانند درست فکر کنند و تمايل دارند گفته های دروغ حاکمان را ببلعند. با اين حال حقيقت کاملاً آشکار است.

علاوه بر اين ، دليل بحران بهداشت جهانی در مواجهه با اين بيماری همه گير اين است که سالهاست که سيستم های بهداشت و درمان به نفع سرمايه هدايت شده اند و به اضمحلال رسيده اند ، به يک سرويس پولی( منبع سود) و با کيفيت پايين تبديل شده اند. کويد ۱۹ مانند همه بيماری های اپيدمی ، بيشتر افراد کارگر را درگير می کند. ثروتمندان به همراه پزشکان خصوصی خود قبلاً به پناهگاههای دور افتاده خود رفته اند در حالی که صدها ميليون نفر از افراد شاغل به هيچ وجه حتی به مراقبت های بهداشتی ضروری دسترسی ندارند. هر ساله ۲۰۰۰ کارگر در اثر حوادث کار در ترکيه می ميرند. اقدامات اساسی برای ايمنی و سلامتی در محل کار صورت نمی گيرد. بنابراين نبايد فراموش کنيم که کويد ۱۹ يک موضوع طبقاتی برای مبارزه است. ما بايد فاش کنيم که دشمن اصلی سرمايهداری است و برای افزايش آگاهی کارگران و سازماندهی آنها بر اين اساس ، بايد مبارزه ای مصمم انجام شود.

انجمن همبستگی بين المللی کارگران به عنوان يک سازمان کارگران مبارز فعاليت های خود را بر اين اساس انجام می دهد. در محل های کار ، در بين زنان شاغل و جوان ، سازماندهی کار را انجام می دهد. با مراجعه به خانه کارگران به طور منظم و ديدار با کارگران و خانواده های آنها ، توضيح می دهد که چرا جامعه به سمت وحشت و عصبيت سوق داده شده است. اين اتحاد و همبستگی ميان کارگران را تقويت می کند.

انجمن همبستگی بين المللی کارگران خواستار مبارزه در محل های کار و اتحاديه های صنفی برای ممنوعيت اخراج و هر نوع برگ مرخصی اجباری بدون حقوق يا کم هزينه ، اجرای کامل اقدامات ايمنی و سلامتی در محل کار ، بهبود مراقبت های بهداشتی برای جلوگيری از بيماری همه گير ، دسترسی نامحدود به مراقبت های بهداشتی رايگان ، قرار دادن سلامتی کارگران در درجه اول قبل از سود شرکتهای بزرگ دارويی ، ارائه رايگان واکسن و دارو از جمله مواردی که برای کويد ۱۹ تهيه می شود.

• اجرای کامل اقدامات مربوط به بهداشت و ایمنی در محل کار! کنترل کارگران بر اجرای این اقدامات! مجازات شدید برای نقضآن از طرف  سرمایه داران!
• ممنوعیت اخراج!
• پرداخت حقوق کامل در دوران مرخصی ! بدون استفاده اجباری از تعطیلات سالانه!
• صندوق بیمه بیکاری برای پرداخت به همه کارگران نیازمند بدون استثنا!
• مراقبت های بهداشتی رایگان ، کافی ، گسترده!
• لغو تمام مخارج قبضهای خدمات شهری کارگران و بدیهی های کارت اعتباری آنها