نترس ، از حقوق خود دفاع کن!

برادران و خواهران!

رسانه های بورژوازی ادعا می کنند که ویروس کرونا هیچ تبعیضی بین ثروتمندان و فقرا نمی گذارد. آنها این ایده را تبلیغ می کنند که همه گیری دارای طبیعت فوق طبقه ای است. برای این منظور ، آنها به عمد برخی از افراد مشهور را به عنوان افراد مبتلا به کوید نوزده معرفی می کنند. میزان بیماری فقرا و ثروتمندان یکسان نیست. همینطور میزان بهبودی آنها!  کوید نوزده یک مسئله طبقاتی به معنای کلمه است. اولین و بیشترین کسانی که از آن ضربه می خورند، کارگران هستند. این به بهانه ای برای حملات علیه طبقه کارگر تبدیل شده است.

سیستم استثماری سرمایه داری با یک بحران گسترده متزلزل شده است. این ویروس  کرونا  نیست که باعث بروز بحران شده است. اما این طبیعت سودمحور تولید سرمایه داری است که بشریت و طبیعت را نادیده می گیرد. حکمرانان  تدابیر لازم را انجام نمی دهند. آنها همچنین جامعه را به سمت ترس و وحشت سوق می دهند. زیرا ، آنها می خواهند بر بحران های عمیقی  که سرمایه داری را می لرزاند ، سرپوش بگذارند . حاکمان برای اینکه کارگران و زحمتکشان را از زیر سؤال بردن سرمایه داری و مبارزه علیه آن باز دارند ، جو ترس را پخش می کنند.

برادران و خواهران!

در نتیجه بحران عمیق در اقتصاد سرمایه داری ، سرمایه داران قبلاً ده ها میلیون کارگر را اخراج کرده اند. از آنجا که بسیاری از کارگران برای قرنطینه به خانه فرستاده  شده اند ، هنوز دقیقاً مشخص نیست که چند میلیون کارگر دیگر اخراج شده اند. با این حال ، آمارهای موجود نشان می دهد که وضعیت بسیار جدی است. در ایالات متحده ، 17 میلیون کارگر در چهار هفته گذشته درخواست بیمه بیکاری داده اند. در چین بیش از 5 میلیون کارگر در 2 ماه گذشته اخراج شده اند. این اعداد غیرقابل باور و در عین حال درست است. حتی ایدئولوگ های بورژوایی اعتراف می کنند که این بحران یک مسئله عادی نیست بلکه یک طوفان است

بی دلیل نیست که حاکمان عامدانه در مورد ویروسکرونا اغراق می کنند. اگر ترس  از ویروس کرونا وجود  نداشت ، میلیون ها کارگر قبول نمی کردند که شغل خود را از دست دهند و در خانه بمانند. تا کنون ، در بسیاری از کشورها ، دولت ها وضعیت اضطراری و حکومت نظامی اعلام کرده اند. با این کار ، آیا آنها واقعاً قصد دارند با بیماری همه گیر مبارزه کنند؟ یک نگاه دقیقتربه این شیوه ها نشان می دهد که هدف واقعی مبارزه با ویروس کرونا نیست.

به عنوان مثال ، اوربان ، نخست وزیر استبدادی مجارستان ، پیش نویسی را به پارلمان معرفی كرد تا اختیارات لازم برای اداره كشور را با احكام صادر كند.

پیش از وقوع کرونا ویروس ، پینرا ، نخست وزیر شیلی ، با بیداری عمومی روبرو شده بود و قادر به سرکوب بسیج گسترده نبود..

اکنون ، او ارتش را در خیابان ها قرار داده و جلسات و تظاهرات ها را ممنوع اعلام کرده است.

در فرانسه ماکرون در مواجهه با اعتصابات مجبور به گرفتن حالت تدافعی شده بود.حالا او به ویروس کرونا چسبیده است و می گوید "ما در حال جنگ هستیم". دولت ترامپ با اختصاص 2 تریلیون دلار برای نجات سرمایه داران ، ارتش را در خیابان هایی در ایالت هایی مانند نیویورک قرار داده است.

خواهران و برادران!

در ترکیه مشخص نیست که تاکنون چه تعداد کارگر اخراج شده اند. با این حال ، ده ها کارخانه تولید را به حالت تعلیق درآوردند. کارگران یا اخراج شده اند یا مجبور به استفاده از برگ های بدون حقوق و یا مرخصی سالانه هستند. سرمایه داران در حال تحمیل کار انعطاف پذیر هستند. کار از خانه رواج پیدا کرده  است. کسانی که از خانه کار می کنند با افزایش صورتحساب انرژی و هزینههای غذا مواجه هستند. در برخی از محل های کار ، حتی وعده های غذایی به بهانه ویروس کرونا کاهش یافته است.

با اعلام بسته ای با عنوان "سپر تثبیت اقتصادی" ، حزب حاکم حزب عدالت و توسعه دوباره راه نجاتی برای سرمایه داران ارایه داد. آنچه از این بسته به کارگران می رسد چیزی غیر از کلونیای ضدعفونی کننده  نیست. در این بسته یک بند واحد برای محافظت از کارگران وجود ندارد.

ویروس کرونا صریحاً این واقعیت را آشکار کرده است که مکانهای کاری حتی ابتدایی ترین اقدامات بهداشتی و ایمنی شغلی را ندارند. از یک طرف ، حاکمان با استفاده از کرونا ویروس ترس را به جامعه القا می کنند. از طرف دیگر ، آنها از دادن ابتدایی ترین اقدامات بهداشتی و ایمنی در محیط های کاری خودداری می کنند. ترکیه رتبه اول در اروپا و سوم در جهان به دلیل حوادث کشنده  در کار را دارا است . با این وجود ، دولت اجرای مقالات مهم قانون بهداشت و ایمنی شغلی را به حالت تعلیق در آورده است. سیستم مراقبت های بهداشتی مانند سایر نقاط جهان در ترکیه وضعیت وحشتناکی دارد.

 حاکمان ادعا می کنند که با اپیدمی مبارزه می کنند. اما به نوعی آنها از گسترش خدمات بهداشت عمومی و ارائه تمام خدمات درمانی بصورت رایگان خودداری می کنند. در حال حاضر ، تقریبا 10 میلیون کارگر هیچ متخصص و پزشک ایمنی در محل کار خود ندارند.

برادران  و خواهران!

این بیمارییک مسئله اجتماعی است و فقط می تواند از نظر اجتماعی برطرف شود. اگر طبقه کارگر خود را سازماندهی کند ، می تواند اقدامات لازم را در مکانهای کاری و همچنین سایر حوزه های زندگی اجتماعی انجام دهد. تا زمانی که سازماندهی نشده باشد ، طبقه کارگر نمی تواند پاسخی به حملات سرمایه داران بدهد. ما باید متحد شویم تا اقدامات لازم را در محل کار خود انجام دهیم. ما باید حقوق خود را مطالبه کنیم. ما باید تلاش کنیم تا خواسته هایمان برآورده شوند. طبقه کارگر می تواند سیستم ایمنی خود را تنها با سازماندهی و هوشیارینسبت به دروغ های سرمایه داران تقویت کند! بیایید  در مورد خواسته های زیر متحد شویم:

1. اجرای کامل اقدامات بهداشتی و ایمنی در کلیه اماکن کار! کنترل کارگران بر اجرای این اقدامات! مجازات های شدید برای کارفرمایانی که از این اقدامات غفلت می کنند!
2. ممنوعیت اخراج!
3. همه ی قراردادها  را بایدپرداخت کامل را تضمین کنند! بدون مرخصی اجباری سالانه!
4. بودجه بیمه بیکاری برای همه کارگران بدون استثنا اختصاص بیابد!
5. مراقبت های بهداشتی رایگان ، کافی ، گسترده !
6. لغو تمام مخارج قبضهای خدمات شهری کارگران!
7. لغو بدهیهای کارت‌ اعتباری کارگران!