Türk-Metal’li Üç Yıl
Gebze’den Türk Metal üyesi bir işçi
Ben 2006’dan beri Türk Metal sendikasına bağlı olan bir fabrikada çalışmaktayım. Türk-Metal sendikası altında son üç yıl içerisinde yaşadığım gelişmeleri sizlerle paylaşmak istiyorum.
Fabrikada ilk işe başladığımda, Türk Metal’in örgütlü olduğu her fabrikada yaşandığı gibi burada da hoşnutsuzluklar vardı. Fakat bu duruma karşın bir örgütlülük ve hoşnutsuzluğu açıktan dillendirme yoktu. 2006-2008 sözleşmesi sonrasında varılan anlaşma ile birlikte bu hoşnutsuzluk dillendirilmeye başlandı. Önde duran bazı işçiler sendikaya tepki olsun diye sendikadan istifa için imza toplamaya başladılar. Fabrika çeşitli bölümlerden oluştuğu için her bölümden bir öncü işçi bu işi sahiplenerek çalışmalara başladı. Bizim bölüme gelindiğinde konuştukları arkadaşlar öncü arkadaşları bana yönlendirdiler. Ben, bu işe öncülük eden arkadaşlarla toplu olarak yaptığımız görüşmede, tek başına sendikadan istifanın bir çözüm olmadığını söyledim. Türk Metal’in yerine başka bir sendikayı getirmediğimiz sürece bu işin başarısızlıkla sonuçlanacağını anlattım. Sadece imza toplayarak bunu halledemeyeceğimizi, gerçek anlamda bütün işçilerin birlikte hareket etmesinin ve aynı eksende düşünmesinin sağlanmasının gerektiğini, aksi takdirde sendika bürokrasisinin ve patronun bastırmasıyla birlikte imza atan birçok arkadaşın geri adım atacağını, böylece bu işin başlamadan biteceğini ve planlı bir şekilde çalışmamız gerektiğini söyledim.
Arkadaşlar fabrikaya yeni girmiş olmamdan dolayı söylediklerime fazlaca değer vermediler ve fabrikada 130 kişinin istifa etmek için imza atmış olduğunu vurguladılar. Ben de bu işin böyle olmayacağını, imza verenlerin en küçük baskıda geri adım atacağını ve bunun da işçilerin moralini bozarak daha kötü bir duruma düşüreceğini söyledim. Sendikalı çalışmanın sendikasız çalışmaktan daha iyi olduğunu anlattım. Nitekim takip eden bir aylık süreç sonrasında bizzat Türk Metal bürokratlarının baskı ve oyunlarıyla, imza vermiş olan 270 kişiden geriye sadece 11 kişi kaldı. Tabiî ki bunun sonrasında da, ki 2007’nin ortalarına kadar uğraşmış olmamıza rağmen, hem öncü işçilerde hem de diğerlerinde görece bir durgunluk yaşandı.
Diğer sözleşmenin yaklaşmasıyla içerideki öncü işçi arkadaşlarla birlikte sık sık bir araya gelip ne yapılması gerektiği hakkında görüşüyorduk. Yaptığımız görüş alışverişlerinde bu işi uzun sürede çözebileceğimizi, sendika bürokrasisine karşı tabandan örgütlenmemizin gerekliliği vurgulandı. Ayrıca işçi arkadaşlarımızla birlikte devamlı sendika şubesine gitmenin ve sendika bürokratlarına karşı tabandan bir baskı oluşturmanın öneminin altını çizdik.
Bu toplantılardan sonra hep birlikte sık sık sendika şubesine gittik ve oradaki bürokratları köşeye sıkıştırarak sözleşmeyle ilgili sorularımızı ve sendikanın genel tutumları hakkındaki eleştirilerimizi dile getirdik. Sendika bürokratlarının fabrika hakkındaki tutumları birden değişiverdi. Altı ayda veya yılda bir gelen şube başkanı 2 haftalık aralarla fabrikaya gelmeye başladı. Sözleşme döneminin gelmesiyle birlikte sendikaya gidiş gelişlerimiz daha da arttı. Tabiî ki sendika bürokrasisi bir taraftan işçileri yatıştırırken diğer taraftan da önceden istifa için imza toplayan arkadaşları patronlarla iş birliği yaparak ekonomik kriz gerekçesiyle işten attırdı. İşten atmaların etkisiyle birlikte işçilerin de geri çekilmesi başladı ve şubeye gelip gitme aynı sıklıkta devam ederken katılanların sayısı giderek azaldı. 2008-2010 sözleşmesinin %8 zamla bağıtlanması işçilerde bir tepkiye neden oldu. Fakat bu tepkiler örgütlü bir çerçeve içinde olmadığı için sendika bürokrasisi tarafından kolay bir şekilde savuşturuldu. Ancak sınıf bilinçli işçiler biliyor ki ne patron ne de onların personel müdürü gibi davranan Türk Metal bürokratları örgütlü işçi sınıfına karşı durabilir. Her şeye rağmen haksızlığa karşı sesini çıkaran arkadaşlar da vardı.
Patronun ve Türk Metal sendikasının oyunlarıyla işten atılan arkadaşlar işe iade davası açıp haklarını aramaya koyuldular. Mahkemede arkadaşlarımızın ekonomik kriz gerekçesiyle değil sendikanın işyerindeki tutumuna karşı muhalif olan öncü işçiler olduğu ve bu nedenle sendika-patron işbirliği içersinde işten atıldıkları anlatıldı. Dava süreciyle bağlantılı olarak işten atılmalar durduruldu. Fabrika iki vardiya sistemine çevrildi. Sendikanın tutumuna muhalif ve mücadeleci işçiler olan bizler tezgâhlarımızdan alındık. Patron ve sendika tarafından bezdirme operasyonuna tâbi tutulmaya başlandık
Patronların ve sendika bürokrasisinin her türlü baskısına karşı biz öncü işçiler yılmadan mücadele etmeli, en geri sendikalarda bile örgütlenmeliyiz. Ancak gerekli örgütlülüğü sağladığımızda hep birlikte hareket ederek işyerlerimize adına layık mücadeleci sendikaları sokabiliriz.
Vodafone’da İşçi Kıyımı
Son Eklenenler
- İranlı sınıf kardeşlerimiz, Sizlere Türkiye’den yazıyoruz. Uluslararası İşçi Dayanışması Derneği (UİD-DER) üyesi işçiler olarak sizleri en içten duygularımızla selamlıyoruz. On yıllardır Filistin halkına yönelik zulmünü sürdüren İsrail, bugün ABD’...
- 11 Temmuzda Brezilya’nın birçok kentinde on binler, emek karşıtı politikaları ve saldırgan uygulamalarıyla tanınan eski başkan Bolsonaro’nun yargılanma sürecine müdahale ettiği gerekçesiyle Trump’ı protesto etti. Kenya’da geçtiğimiz yıl vergi...
- Kamu Emekçileri Sendikaları Konfederasyonu (KESK), 14 Temmuzda Ankara’da bulunan Genel Merkez binasında düzenlediği basın toplantısında 2026-2027 yıllarını kapsayan 8. Dönem Toplu İş Sözleşmesi taleplerini ve mücadele programını açıkladı. Basın...
- DİSK Emekli-Sen, 13 Temmuzda Çankaya Zübeyde Hanım Sosyal Tesisleri’nde “Emekli Buluşması” düzenledi. DİSK-AR tarafından hazırlanılan 2025 Emekli Raporu’nun kamuoyuyla paylaşıldığı etkinliğe DİSK Genel Başkanı Arzu Çerkezoğlu, DİSK Emekli-Sen Genel...
- Haydarpaşa Dayanışması, son banliyö seferlerinin durdurulduğu 2013’ten bu yana Haydarpaşa Garında her Pazar günü “Ne Otel Ne Müze, Haydarpaşa Gardır Gar Kalacak!” pankartıyla basın açıklamaları gerçekleştiriyor. 13 Temmuz Pazar günü gerçekleştirilen...
- Modern tıbbın temel kurallarından biri elleri çok iyi yıkamak, el hijyenine dikkat etmektir. Peki, el yıkamanın bile geçmişte mücadele konusu olduğunu biliyor muydunuz? Ignaz Semmelweis, 1840’lı yılların sonunda, Viyana’daki bir kadın doğum...
- Hayat pahalılığı ve yüksek enflasyon karşısında işçi ücretleri erimeye devam ederken kamudan özel sektöre işçiler, düşük ücretlere karşı mücadele ediyor. Harb-İş Sendikası, 11 Temmuzda Ankara’da basın açıklaması yaparak sefalet zammı dayatmasına...
- Kamu çerçeve protokol süreci uzadıkça uzuyor. Savunma sanayi sözleşmesi hakem heyetine gönderildi. Diğer işkolları ise 3. teklifi bekliyor. Kamu çerçeve protokolü kamu işçilerinin asgari ücretini belirleyen bir protokoldür. Nisan 2024’te Anayasa...
- İspanya’nın Cadiz kentinde 23 Hazirandan bu yana süresiz grevde olan metal işçileri, 8 Temmuzda eylemlerini sonlandırdılar. Yetkili sendika UGT sendikasının işverenle imzaladığı ön anlaşmayı kabul etmeyen yaklaşık 30 bin metal işçisi, 18-19...
- 600 binden fazla kamu işçisini ilgilendiren Kamu Çerçeve Protokolü (KÇP) görüşmelerinde siyasi iktidarın dayattığı düşük zam oranları sağlık işçileri tarafından “sefalet dayatması” olarak değerlendiriliyor. Yüksek enflasyon ve ağır vergi yükü...
- Gebze Sendikalar Birliği, geçtiğimiz hafta İsrail’in Filistin’deki zulüm ve katliamını protesto etmek için bir eylem organize etti. Biz de UİD-DER’li işçiler olarak, zulme uğrayan Filistinli işçi ve emekçilerin haklı mücadelesine destek olmak için...
- 9 Temmuzda Hindistan genelinde milyonlarca işçi, emekçi, çiftçi ve genç, Modi hükümetinin işçi düşmanı politikalarına karşı ülke çapında greve çıktı. Kentlerden köylere, fabrikalardan tarlalara kadar yaşamı durduran dev grev, Hindistan’daki tüm...
- Annem, ablamla birlikte dördüncü katta oturur. Sokağa inmez ama mahallede, köyde, Almanya’daki akrabalarda ne olup bittiğini mutlaka bilir. Evden her çıktığımda balkonundadır. Selamlaşır, iki laf ederiz. Başımda bazen UİD-DER yazılı kırmızı şapkam,...