“Adamın Olsa Kolayca Hallederdin”

Sosyal yardımlar iktidarın en fazla övündüğü icraatlarından biri. Ben de bunlardan biri olan “evde bakım maaşı” için başvurmak istedim. Anneme engelli raporu almak için başvuru yaptım. Annemin alzheimer dâhil birçok hastalığı var ve hiçbir şeyi kendi başına yapamıyor. Evde tek kalamadığı için ona ben bakıyorum ve bu nedenle üç yıldır çalışamıyorum.

Rapor maceramız beş ay önce başladı. Önce en yakın hastanenin sağlık kurulundan randevu almak için dört ay uğraştık. Evet, “artık hastanelerde kimse sıra beklemiyor” denilen ülkede biz sadece randevu alabilmek için dört ay uğraştık. Kuruldaki evrak işlemleri sırasında işe girmek için rapora ihtiyacı olan bir kadın geldi ancak randevusuz olduğu için rapor alamadı. Kadın “Beni hemen rapor veriyorlar diye gönderdiler, siz randevu diyorsunuz, ben yarın işe gideceğim” dedi. Ben de dört ay randevu beklediğimi söyledim o arada. İşlemi yapan görevli “bakın beyefendi kaç ay beklemiş, randevusuz olmaz bu işler” diyerek uzun beklemelerin onlar için doğal olduğunu itiraf etmiş oldu.

Randevu engelini halletmiştik. Sırada muayene işlemleri vardı. Bir ayda buradaki muayene işlemleri için gidip geldik. Bazı testler gittiğimiz hastanede yapılamıyordu.  Bu testleri yaptırmak için başka hastanelere gönderildik. Ve sonunda sisteme düşen rapor bizi şaşırttı. Engellilik oranı yüzde 89 olmasına rağmen rapor “kısmi bağımlı” olarak düzenlenmiş. Oranı ne olursa olsun tam bağımlı olarak düzenlenmeyen raporlar için hastaya evde bakım maaşı hiçbir koşulda bağlanmıyor. Bizim aylar süren gidip gelmelerimiz, epey masrafa neden olan uğraşlarımız boşa gitmiş oldu. Rapor işlemleri sırasında hastalar arasında dönen “artık engelli raporu vermeye pek sıcak bakmıyorlar, iki yıl önce yüksek olan oranım iyileşme olmamasına rağmen düşürüldü” gibi konuşmalar zaten bizi tedirgin etmişti.

Görünen o ki, artan yoksulluk ve hayat pahalılığı sosyal yardım başvurularını arttırmış ki, itibardan tasarruf etmeyenler ihtiyaç sahiplerinin sosyal yardımlarını kesmeye çalışıyorlar. Çevremde bu olaya şahit olanlar “adamın olsa bu işi kolayca hallederdin” diyor. Ama bizim kurtuluşumuz örgütlü mücadele ile mümkündür, ayırma ve kayırma ile değil. Bundan dolayıdır iktidarın her haykırışı susturmaya çalışması ve sıkıntılardan bahsedenleri “vatan haini”, “terörist” ilan etmesi. Lakin mızrak çuvala sığmıyor ve her yerde sesler yükseliyor, eylemler yapılıyor. Bize düşen bu seslere sesimizi katmak, eylemlere omuz vermektir.