قربانیان ناپیدای زلزلۀ وان: پناهندگان

روز بیست و سوم اکتبر، زلزله ای به مقیاس ۷.۲ ریشتر، استان وان و شهر ارجیس را درنوردید و به دنبال خود ویرانیهای عظیمی برجای گذاشت. شمار افراد جان باخته تاکنون ۶۰۰ نفر برآورد شده است و متأسفانه انتظار می رود تا این رقم هم چنان افزایش پیدا کند. هم چنین در حال حاضر بالغ بر ۴۰۰۰ نفر مجروح می باشند. از آن جا که ۳۰ درصد تمامی ساختمان های منطقه به شدت آسیب دیده و مابقی ساختمان ها نیز دچار خساراتی نسبتاً جدی شده اند، ده ها هزار نفر از مردم مجبورند تا برای حفظ جان خود شب را در محیط های باز و در سرمایی جان فرسا سپری کنند. هزاران نفر از مردم منطقه هم چنان از دسترسی به چادر و پتو محروم هستند.

اردوگاه های اصلی به خاطر سازماندهی شدیداً ضعیف، فاقد دستشویی و حمام هستند و به همین دلیل خطر شیوع بیماری های مسری ساکنین را تهدید می کند. برخلاف ادعاهای آن چنانی دولت ترکیه، حتی ابتدایی ترین چیزها مانند ایجاد سرپناه و توزیع مواد غذایی در وضعیتی اسفناک قرار دارند.در همان حال که ده ها هزار نفر از مردم مجبورند تا روز خود را در سرمای طاقت فرسا و شرایطی نامناسب سپری کنند، قربانیان دیگری هم هستند که به چشم نمی آیند: پناهندگان!

وان شهری مرزی در نزدیکی ایران است که پناهندگان بسیاری از کشورهای مختلف را- به ویژه ایران- در خود جای داده. این افراد تا تکمیل امور قانونی خود، تحت نظارات آژانس پناهندگان سازمان ملل در شهر وان مستقر می شوند. زلزلۀ اخیر ضربه ای وحشتناک به این پناهندگان نیز بوده است؛ چرا که آن ها پیش از این هم در شرایطی وحشتناک و فلاکت بار به سر می برده اند. بسیاری از آنان پیش از این در آلونک های اجاره ای ارزان، برای زنده ماندن تقلا می کرده اند.

مطابق با منابع آژانس پناهندگان سازمان ملل، ۳۳۰۰ پناهنده در شهر وان ساکن هستند که از کشورهای عراق، ایران و افغانستان می آیند. اکثر پناهندگانی که شاهد ویرانی جدی منازل خود بوده اند، در حال حاضر مأیوسانه در محوطۀ خالی ناحیۀ اسکله (İskele) به انتظار کمک نشسته اند. کارکنان آژانس پناهندگان سازمان ملل به خاطر خسارات وارده به ساختمان دفاتر خود، شهر را ترک و عملاً پناهندگان را به حال خود رها کردند. پناهندگان در وضعیت وخیمی به سر می برند و می گویند که تاکنون هیچ گونه کمکی دریافت نکرده اند. خروج آن ها از شهر ممنوع است و می باید به روال دورۀ انتظار خود برای انجام امور قانونی، به مقامات رسمی امضا بدهند (پیش از این نیز دفتر پلیس پناهجویان موظف بوده است تا هر هفته حضور و غیاب پناهجویان را بررسی و امضای آن ها را ثبت کند- م) هرچند که به آن ها اجازۀ خروج ۱۵ روزه از محل به علت وقوع زلزله داده شد، اما اکثر آن ها اصولاً فاقد پول کافی برای ترک شهر وان هستند. گفته می شود که حدود ۵۰ تا ۶۰ نفر از آن ها که در حین وقوع زلزله مصدوم شده بودند، با وسایل و ابزارهای خودشان درمان گردیدند. پناهجویان شدیداً به مواد غذایی، چادر، پتو، لباس های زمستانی و پول نیازمندند.به خاطر سیستم سرمایه داری، بلایای طبیعی هم چون زلزله، سیل و سونامی به فجایعی بزرگ تر تبدیل می شوند؛ فارغ از آن که این بلایا در کدام نقطۀ جهان رخ می دهند، همواره کارگران و زحمتکشان به طور اعم قربانیان آن هستند. این موضوع در مورد استان وان هم مصداق دارد؛ کارگران، زحمتکشان و پناهندگان تهیدست شرایط نبود امکانات و سرمای سخت، با مرگ دست و پنجه نرم می کنند.

پیش به سوی همبستگی با برادران و خواهران هم طبقۀ خود!

کارگران مهاجر تنها نیستند!

زنده باد همبستگی بین المللی کارگران!

ترجمه: شبکه همبستگی کارگران ایران (IWSN)