1 Mayıs’a Nasıl Hazırlanmalıyız?

1 Mayıs’a sayılı günler var. Kimimiz takvimlerde işaretledi bile, heyecanla hazırlanıyor. Kimimiz dağıtılan bildirilerden, asılan afişlerden hatırladı. Kimimiz de pek oralı olmuyor. Gereğini bilmiyor çünkü. Kimimiz korkuyor, burjuva medyanın yaydığı korku atmosferi nedeniyle.

1 Mayıs, özcesi, işçilerin uluslararası birlik, mücadele ve dayanışma günü. Sorunlarımızı, taleplerimizi dile getirdiğimiz, haklarımızı almak için birliğimizi sağladığımız büyük mücadele günü. 1 Mayıs’a katılmak her işçi için bir zorunluluk aslında. Ancak görevimiz olduğu için değil, gerekli olduğu için. Bizi her geçen gün daha da bunaltan hayat koşullarımıza karşı birleşip gücümüzü ortaya koyabileceğimiz, dağınıklığımızdan, boş vermişliğimizden, güçsüzlüğümüzden kurtulabileceğimiz bir gün 1 Mayıs.

1 Mayıs’ta işçi sınıfının gündeminde yakıcı birçok sorunu dile getirmeliyiz. İşsizlik, kriz, sigortasız çalıştırma ve işten atmalara karşı birliğimizi sağladığımız gün olmalı 1 Mayıs. Biz işçileri bölen ve engellemeye çalışan ırkçılık ve siyasal yasaklara karşı haykırdığımız gün olmalı 1 Mayıs. Dünyayı kapitalistlerin değil, biz işçilerin yönetmesi gerektiğini haykırmamız gerekir 1 Mayıs’ta.

Sadece yaşadığımız ülkede değil, dünyanın bütün meydanlarında, sömürü düzenine karşı işçilerin birliği, halkların kardeşliği sözleri haykırılacak. Dünyanın dört bir yanında süren binlerce direnişin, mücadelenin bir parçası olarak, aynı büyük ailenin fertleri olarak gururla alanlarda olacağız.

1 Mayıs’ta alanlarda olacağız ancak ceketimizi alıp alanlara gelmek yeterli değil. Öncelikle 1 Mayıs’ı öğrenmeli, hangi taleplerle gittiğimizi bilmeliyiz. Her işçi ve emekçiyi 1 Mayıs alanlarında buluşmaya çağırmalıyız. İşyerimizdeki arkadaşlarımızdan, her işe gidiş gelişte otobüste yanımızda oturan emekçiye, akrabalarımızdan bakkalımıza, çocuğumuzun öğretmeninden komşularımıza kadar herkese 1 Mayıs’ı anlatmalıyız. Bunu emekçilerin gerçek gündeminin 1 Mayıs olması gerektiği için yapmalıyız. Bu çağrıyı, 1 Mayıs’ı polisiye bir olay gibi yansıtan burjuva medyanın etkisini kırmak için yapmalıyız.

1 Mayıs’a örgütlenmek ve örgütlemek için gitmeliyiz. Hedefimiz, 1 Mayıs’tan habersiz olanları haberdar, ilgisiz olanları katılımcı yapmak olmalı. Korkularını kıramayanlar için bile 1 Mayıs’ın haklılığını ve gerekli olduğunu genel bir kabul haline getirmeliyiz.

Afişlerimizi, bildirilerimizi, bültenlerimizi okumakla kalmamalı diğer işçilerle buluşturmalıyız. Sendikalı isek, sendikalarımızın yönetimlerini 1 Mayıs’a güçlü ve örgütlü katılımın sağlanması konusunda görev almaya davet etmeli, sendikasız isek sendikalaşma çalışmamızın bir parçası olarak 1 Mayıs alanına çağrılarımızı yapmalıyız. Her bir işçi bulunduğu yerde bir sendika, bir işçi komitesi gibi çalışmalı. Zaten bu çalışma her işçinin sendikaya, işçi komitesine kavuşmasını da sağlayacak.

Televizyonların, gazetelerin yalan gündemlerine inat, alın terinin aktığı fabrikalarda, yaşadığımız sokaklarda, bir olup tek gündemi 1 Mayıs olarak belirlemeliyiz. Çünkü işçi sınıfının tek gündeminin 1 Mayıs olması demek, işçilerin birlik olmaları demek aynı zamanda. İşçiler gerçekten de bir gün birlik olduğunda, yeni bir dünya kurulacak ellerimizle.