ABD’de Fabrika İşgali

Amerika’da kapı ve pencere üreten bir fabrikada çalışan 240 işçi, ücretleri ve diğer alacakları verilmeden işten çıkarılmalarının ardından çalıştıkları fabrikayı işgal etti. Çoğu Latin Amerika kökenlilerden ve siyahlardan oluşan ve 30 yıldan uzun süredir orada çalışan işçiler, fabrikayı altı gün boyunca işgal altında tuttular. Republic Kapı ve Pencere fabrikası yönetimi, işçilere paralarının verilmemesinin bahanesi olarak, emlak sektörünün çökmesinin ardından şirketin iflasa sürüklenmesini ve bankalardan kredi alamamasını gösteriyordu. Oysa firma kısa bir süre önce devletten 5 milyon dolarlık kurtarma parası almıştı. İşçilerin alacaklarıysa toplam 1,75 milyon doları geçmiyordu.

Krizi bahane eden fabrika patronu, iflas ettiğini söyleyerek işçilere kapıyı gösterirken aslında fabrikadaki makineleri de geceleri gizli gizli boşaltmaya başlamıştı. Chicago’daki fabrikanın ekipmanları, Iowa’da sendikasız işçilerin çalıştığı bir başka fabrikaya taşınıyordu. İşçiler bunu fark ettiklerinde, bunun hileli bir iflas olduğundan şüphelenmeye başladılar ve nihayetinde fabrikayı işgal ederek makinelerin dışarı çıkmasını engellediler.

Bu arada, şirkete kredi vermeyi reddeden Bank of America’yla görüşen sendika, işçilerin alacaklarının karşılığında bir krediyi patrona vermesi için bastırmaya başladı. Patron buna istekli değildi, ancak işgalin kararlılıkla devam etmesi her şeyi değiştirdi. Banka kredi vermeye razı olmak zorunda kaldı ve işçiler altı günlük işgalin ardından alacaklarını alarak 10 Aralıkta işgali sona erdirdiler. Sonuçta işçilerin kararlı eylemi alacaklarını almalarıyla sonuçlandı.

Bu kuşkusuz önemli bir başarıdır, ama eksik bir başarı. Şurası çok açık ki, patronun amacı, yüksek ücretli eski işçilerden kurtulmak ve sendikasız ve düşük ücretli yeni işçilerle işi devam ettirmektir. İşçiler sendikalarına daha fazla bastırsalar ve eylemlerini kararlılıkla devam ettirseler, fabrikadaki makinelerin başka bir yere taşınmasını engelleyerek fabrikalarının kapanmasının önüne geçebilirlerdi. Böylece alacaklarını almakla yetinmeyip işsiz kalmaktan da kurtulabilirlerdi. Oysa sendikanın uzlaşmacı tutumuna boyun eğmeleri, fabrikanın kapanmasına ve işsiz kalmalarına yol açtı.