Buradasınız
Bütün işçileri UİD-DER’e davet edelim
Gebze’den UİD-DER üyesi bir metal işçisi
İlk defa UİD-DER’in düzenlediği Nazım Hikmet anması için davetiye dağıtmaya çıkmıştım. Heyecanlıydım, bir o kadar da tedirgindim. Bunu arkadaşlarıma belli etmemeye çalışıyordum. Davetiyeleri dağıtacağımız bölgeye yaklaştıkça tedirginliğimin azaldığını hissettim. Çünkü geldiğimiz yer daha önceleri geçici işlerde çalıştığımda geldiğim yerlere benziyordu. İç içe gecekondu evleri. O zamanlardan şunu iyi biliyordum. Böyle mahallelerde çalıştığımızda mahalle halkı bize sıcak davranır, çayımızı, suyumuzu verir, hatta öğlen vakitlerinde yemek dahi verenler olurdu. Bizim o yorgun, bitkin halimizi gören yoksul insanlar, bu sorunları kendileri de bir şekilde yaşıyorlardı. Eminim burjuvaların ya da küçük-burjuvaların mahallelerinden geçerken veya oralarda iş yaparken içecek su dahi verilmediğini görüyorlardı. Bunları aklımdan geçirdikçe tedirginliğim tamamen kayboldu.
Nihayet davetiyeleri dağıtmaya başladık. İlk uğradığımız evde bizi orta yaşlı bir abi karşıladı. Tam da benim hatırladığım gibi. Bizi evine buyur etti. Bir şeyler ikram etmek istedi. Kendisine teşekkür ettik ve etkinliğimiz hakkında bilgi verdik. Diğer evlere de davetiyelerimizi dağıtmaya koyulduk.
Diğer bir eve geçtik. Bekâr işçi arkadaşlar vardı. Kapı açıktı. İçeri baktığımda iki işçi arkadaşın uyuduğunu gördüm. Seslendim, içeridekilerin birkaçı beni duydu, diğerleri hâlâ uyuyordu. Sesler arttığında onlar da uyandı. Kaldıkları yer tam olarak bir gecekonduydu. Tek yorgan arasında, yerde yatma yerleri. Toplam dört kişi kalıyorlarmış o ufacık yerde. Kimisi tersanede, kimisi fabrikada çalışıyormuş. Onlara da derneğimiz ve etkinliğimiz hakkında bilgi verdik.
Özellikle bu bekâr işçi arkadaşların kaldığı yeri ve koşulları görünce daha genç yaşlardayken yaşadıklarım aklıma geldi. Ne kadar da birbirimize benziyoruz. Ama ne kadar birbirimizden uzağız. İllâ her birimiz bunları yaşamak zorundaymışız gibi. Yer Hacı Hüsrev yani Dolapdere idi. Medyadan takip ediyorsunuzdur. Şu sözde “kentsel dönüşüm” yani kentsel yağma projesinin uygulandığı yerlerden biri. Memleketten geçici işlerde çalışmak için gelmiştik. Kalacağımız yer tek odalı, barakayı andıran bir yerdi. Bu yıkıntıda 14 kişi kalacaktık. Ranzaların üstüne önce kartonlar serdik, sonra da yorgan arasına yatak yapmaya başladık. Kumanya oluşturduk; yemek, bulaşık ve temizliği dönüşümlü yapıyorduk. Bu işleri bize paylaştıran 45 yaşlarında köylü bir abi idi. Önceleri bana çok tuhaf geliyordu bu işler ve yaşadığım bu durum. Daha sonra gezmelere ve kahveye bu abi ile gittim. Tam anlamıyla göçmenler gibi yaşıyorduk. Göçmen işçiydik yani.
Günlerden pazardı. Pazar sabahı dokuzda işe başlardık. Çalıştığımız semt zenginlerin oturduğu bir yerdi. Ben kompresör tabancasıyla asvalt kırıyordum. Elbette ses ve gürültü oluyordu. Vatandaşın biri balkondan bağırmaya başladı. Ben ne yapacağımı bilmiyordum ve kompresörü durdurdum. Adam hâlâ avaz avaz bağırıyordu. Belli ki beyefendi rahatsız olmuştu. Biz ise ekmek parası kazanıyorduk, Pazar sabahı bile çalışmak zorundaydık. Bize kaldığımız barakada kolektif yaşamı öğreten abi geldi. Elinde kürek vardı. Küreği sinirinden öyle sıkmıştı ki avuçları patlayacaktı sanki. Biraz sonra diğer işçi arkadaşlar da yanıma toplandı. O bağırıp çağıran adamsa, bizim sinirlendiğimizi gördüğünde hemen temiz, şık ve düzenli evine girmişti. Bu benim için çok önemli bir ders olmuştu. Biz işçiler bir arada olmalıyız. Sınıfımızı, çıkarımızı bilmeliyiz.
UD-DER’in Nazım Hikmet anması davetiyelerini dağıtmaya gittiğimiz mahalle benim gibilerle doluydu. Bizim gibilerle. “Deryanın içinde olup da deryayı bilmeyen balıklar” gibi.
Bizler kendimizi anlatmaya başladığımızda karşımızdaki işçiler ya bizim yaşadıklarımızı yaşıyordur ya da bir gün bizim yaşadıklarımızın benzerlerini yaşayıp anlamaya başlayacaklar.
Yaşasın UİD-DER!
UİD-DER’e Teşekkürler
Tuzla Deri İş’te 15-16 Haziran Semineri
Son Eklenenler
- Geçen gün metal işçisi arkadaşımla bir araya geldik. Çayımızı içerken sohbet etmeye başladık. Konumuz toplu iş sözleşmesiydi.
- İlk kez UİD-DER’le 1 Mayıs’a gelen arkadaşımız, 1 Mayıs’ın daha önce duyduklarından, anlatılanlardan bambaşka bir şey olduğunu söyledi. Kadınlar, çocuklar, işçiler el ele halaylar çektik, hepimiz kardeş gibiydik.
- Merhaba, ben İzmir de yaşayan bir gencim. İstanbul’a UİD-DER’le 1 Mayıs’a katılmak için geldim. 1 Mayıs öncesi hazırlıklar için derneğe gittim. Çok sıcak bir ortam ve dayanışma duygusu sarmıştı her yeri.
- Sarayları süsleyen altın, sultanların ve soyluların yaşamında zenginliğin en önemli ölçüsü olmuştur. Fakat bu zenginliği üreten zamanın köleleri ve günümüzün işçileri için bu maden her zaman acı, gözyaşı ve ölüm getirmiştir. Altın madenlerinde...
- Çalıştığım işyerinde uzun yıllardır çalışan ve EYT yasası çıktıktan sonra SGK’ya başvurup emekli olanlar var. Malûm, emeklilik maaşı iktidar eliyle kuşa çevrildi. Bizim patron da sayıları azımsanmayacak kadar çok olduğu için EYT’li işçileri bir an...
- DİSK, 3 Mayısta Türkiye İstatistik Kurumunun (TÜİK) Ankara’daki merkez binası önünde basın açıklaması gerçekleştirdi. Burada konuşan DİSK Genel Başkanı Arzu Çerkezoğlu, TÜİK’in enflasyon sepetindeki maddelerin fiyat listesini 2 yıla yakın bir...
- Geçenlerde yeğenimle sohbet ederken “kolajenlerin içerisinde en kalitelisi hangisi bilgin var mı?” diye sordu. Ben de doğal olarak “bir sağlık sorunun mu var, neden kolajen kullanma gereği duyuyorsun?” diye sordum. O da yarı utanarak “hep güzel...
- Dünya genelinde yoksulluk ve baskılar büyüyor, emperyalist savaşın alevleri gün geçtikçe yayılıyor. Kapitalist sömürü düzeninin yarattığı sorunlar, krizler derinleşiyor. İşçi sınıfı ise kapitalist sömürüye karşı mücadele etmekten, birlik olup...
- İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs’ta Türkiye’nin dört bir yanında yüzbinlerce işçi ve emekçi alanlara çıktı, ekonomik yıkımın bedelini ödemek istemediklerini haykırdı. Sendikaların ve demokratik kitle...
- İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs’ta bir kez daha dünyanın ve Türkiye’nin dört bir yanında işçiler meydanlara çıktılar. Kapitalist sömürüye, emperyalist savaşa, yoksulluğa, baskılara, eşitsizliğe, adaletsizliğe...
- İngiltere’de 7 Ekimden bu yana her Cumartesi ulusal çapta eylemler düzenleyerek Filistin halkının yanında yer alan işçi ve emekçiler, egemenlerin savaşına karşı meydanlarda yerlerini almaya devam ediyor. 20 Nisanda ülke çapında çeşitli kent...
- İtalya’da büyük işçi sendikaları iş cinayetlerine karşı binlerce işçinin katıldığı kitlesel bir miting düzenledi. 20 Nisan’da işçiler “Artık Yeter!” sloganıyla işyerlerinde iş sağlığı ve güvenliği, kamu sağlığı hakkı, adil vergi reformu ve...
- İşyerinde, sokaklarda, toplu taşıma araçlarında insanların yüzlerinden okunan yorgunluk ve mutsuzluk dikkatimi çekiyor. Öfke, mutsuzluk, umutsuzluk bir virüs gibi yayılmaya başladı. “Ama insanlar neden bu kadar mutsuz?” diye düşündüm kendi kendime....