Mini futbol turnuvamız ve Karadeniz pikniğimiz

Merhaba dostlar. Ben haftanın 6 günü çalışan bir metal işçisiyim. Bu yaz içinde UİD-DER olarak çeşitli etkinlikler yaptık. Bunlardan biri de çeşitli fabrikalardan işçilerle ve mahalledeki dostlarımızla gerçekleştirdiğimiz futbol turnuvasıydı. Ben turnuva maçlarını biraz anlatmak istiyorum. Maçlardan önce dernekte toplanıp, arkadaşlarla sohbet edip daha iyi tanışma imkânı bulduk. Yaklaşık on maç yaptık. Yeri geldi maçlarda güldük, sevindik. Maçlarda bizi yalnız bırakmayan taraftar da her iki takımı destekliyordu. Yani bir nevi tarafsız taraftar! Maçlardan sonra yine hep beraber derneğe döndük. Toplu olarak yemek organizasyonunu yaptıktan sonra da maçın değerlendirmesi, espriler, anılar, sohbetler derken zamanın nasıl geçtiğini anlayamadık.

Zaman böyle doludizgin geçerken, en son 26 Ağustos Pazar günü UİD-DER’li işçiler ve dostlarımızla beraber Karadeniz sahiline gittik. Her zamanki gibi sabah dernekte buluştuk. Sonra yola çıktık. Yolda şarkılar, marşlar ve türküler söyleyerek piknik alanına gittik. Önce eşyalarımızı yerleştirdik. Kahvaltı ekibindeki arkadaşlar kahvaltıyı hazırlıyorlardı. Biz de o arada oturmuş sohbet ediyorduk. Kahvaltıdan bir saat sonra denize girdik. Herkese denizde açılmaması özenle ve üzerine basıla basıla söylendi. Tabii herkes de bu kurala özenle uydu. Aramızda yüzme bilmeyenler de vardı, en başta ben olmak üzere. Yüzme bilen arkadaşlar bize öğretmeye çalıştılar, ama nafile. Çünkü deniz çok dalgalıydı. Buna rağmen denizde çok eğlendim. Dalgaların bizi kıyıya doğru sürüklemesi sırasında suda birbirimizle çarpıştığımız anlar oldu ve bu yüzden çok güldük. Denizden sonra öğle yemeği için tekrar piknik alanına döndük. Yemeği yedikten sonra çaylar hazırlandı ve o güzel havada şarkı ve şiirler birbirini izledi. Akşama doğru hazırlandık ve geri dönmek için yola çıktık. Yola çıktığımızda güneş batmış, karanlık çökmüştü. Geri dönerken de büyük bir coşkuyla şarkılar söylüyorduk. Kısacası o kadar güzel bir gündü ki, hayatı ne kadar anlamlı yaşadığımı anladım.

UİD-DER çatısı altında böyle güzellikleri, gerçek dostluğu, gerçek kardeşliği, gerçek güveni yaşadığım için kendimi o kadar mutlu hissediyorum ki anlatamam. Her geçen gün ne kadar doğru bir yerde olduğumu, ne kadar doğru bir amaç uğruna mücadele verdiğimi, yaşadıkça daha iyi anlıyorum. Eğer biz o gerçek dostluğu, güveni, kardeşliği oluşturabildiysek bu tek bir şeye işaret eder: UİD-DER’in yürüdüğüne, mücadelenin büyüdüğüne!

İşte bu yüzden UİD-DER YÜRÜYOR, MÜCADELE BÜYÜYOR!