Emekçi Kadınlar 1 Mayıs’a, Örgütlü Mücadeleye!

Emekçi kadın kardeşlerimiz, işçi sınıfının kadınları!

 

Bizler yaşamı zorluklarla ve çilelerle dolu kadınlarız.

Çünkü bizler işçi sınıfının kadınlarıyız.

Bir yandan patronların sömürüsü, bir yandan erkek egemen bir toplumda kadın olmanın zorlukları…

İki kere eziliyoruz. Yaşadığımızın adı çifte ezilmişlik!

Sabahın erken saatlerinden akşamın geç saatlerine kadar çalışıyoruz.

Çocuk bakımı bizim sırtımızda.

Evin hiç bitmeyen, yıpratıcı ve bıktırıcı işleri bizim sırtımızda.

Kadın olduğumuz için bu işler bizim vazifemiz sayılıyor. Yükümüzü paylaşan yok!

İşyerlerinde alın teri döküyoruz, sigortasız, sendikasız, düşük ücrete…

İş kazalarının, meslek hastalıklarının kurbanları oluyoruz.

Kriz dönemlerinde işten ilk atılanlar biz oluyoruz.

Başbakan gemi azıya almış, üç çocuk, beş çocuk doğurmamız gerektiğini buyuruyor.

Hamile kalsak çalışma koşullarımız düzeltilmiyor ya da işten atılıyoruz.

Sırf kadın olduğumuz için kendi işimiz dışında temizlik, çay servisi gibi başka işleri yapmaya zorlanıyoruz. Ustabaşlarının, müdürlerin tacizine uğruyoruz.

Sonra tıkış tıkış ulaşım araçlarında evimize dönmeye çalışıyoruz.

Sinirlerimiz gerilmiş, bedenimiz yıpranmış vaziyette evimize gittiğimizdeyse ikinci mesaimiz başlıyor. Yemek, bulaşık, temizlik, çocukların ödevleri…

Yeterince uyumaya bile zaman kalmıyor.

Sonra yine sabah oluyor ve bu kısır döngü içinde hayatımız sönüp gidiyor.

 

Ne diyorlar bize?

“Saçı uzun aklı kısa”, “sen kadınsın ne anlarsın?”, “kadın dediğin dizini kırar evde oturur”, “kızını dövmeyen dizini döver”, “kadınsın, o halde temizliği sen yapacaksın, çocuğa sen bakacaksın, yemeği sen yapacaksın.”

Erkek egemen sistemde irademiz yok sayılıyor, pasif olmamız bekleniyor.

Ailelerimizdeki erkekler, eşlerimiz “namusumuzun bekçiliğini” yapmaya kalkışıyorlar.

Ne zaman evleneceğimize, kaç çocuk doğuracağımıza, ne giyeceğimize, saat kaçta eve döneceğimize, çalışıp çalışmayacağımıza başkaları karar veriyor.

Kapitalizmin yarattığı yozlaşmanın bir sonucu olarak şiddetin ve cinayetlerin kurbanı oluyoruz.

Evlatlarımız savaşa ve ölüme yollanıyor, evlat acısına boğuluyoruz.

Savaşın, sefaletin en büyük kurbanları biz oluyoruz.

 

Emekçi kadınlar, kardeşler!

Gelin bu gidişe dur demek için biraraya gelelim.

Gelin hep beraber, yaşamın dışına itilmeye, yok sayılmaya, çifte ezilmeye karşı irademizi ve gücümüzü ortaya koyalım.

Önümüz 1 Mayıs.

1 Mayıs kadın işçilerin erkek işçi kardeşleriyle beraber yarattığı bir mücadele günüdür. Bizim günümüzdür!

1Mayıs İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma günüdür.

Biz emekçi kadınların erkek egemen kapitalizme karşı 1 Mayıs’ta, alanlarda söyleyecek çok sözü var.

Tüm gücümüzle haykıracağımız taleplerimiz var.

 

Emekçi kadın kardeşler!

Gelin işçi sınıfının birlik, mücadele ve dayanışma gününde UİD-DER saflarında emekçi kadınların sesini dosta düşmana duyuralım! Sesimize ses, gücümüze güç katalım.

Gelin hep birlikte haykıralım:

Kadınız, eşit işe eşit ücret istiyoruz!

Kadınız, evlerimize hapsolmak istemiyoruz!

Kadınız, şiddete, tacize karşı çıkıyoruz!

Kadınız, tüm kadınların çalışabilmesi için her işyerine kreş istiyoruz!

Kadınız, doğum izni ve emzirme izninin uzatılmasını istiyoruz!

Kadınız, emeğimizin yok sayılmasına itiraz ediyoruz!

Kadınız, kimsenin kölesi olmak istemiyoruz!

Kadınız, bütün bu taleplerimiz için bu yozlaşmış sömürü düzenine karşı erkek işçi kardeşlerimizle birlikte mücadele vermek istiyoruz!

Yaşasın 1 Mayıs, Yaşasın Emekçi Kadınların Ekmek ve Gül Mücadelesi!

Emekçi Kadınlar Örgütlü Mücadeleye!

UİD-DER Kadın Komitesi