Polatlı da İşçiler Alacakları İçin Direnişte

Polatlı’da faaliyet gösteren Hema Dişli fabrikasının 2009 yılında hileli iflas yoluyla kapatılması sonrası 11 ile 30 aylık maaşları, kıdem ve ihbar tazminatı gibi sosyal haklarını alamadan işten çıkartılan ve açtıkları davaları kazandıkları halde alacaklarını alamayan işçiler, fabrika önünde direnişe başladılar.

Yaklaşık 1000 işçinin çalıştığı Hema Dişli fabrikası, 2009 yılında iflasını açıklamış ve ardından idari personel dâhil bütün işçileri alacaklarını vermeden işten çıkarmıştı. Kısa süre sonra başka isim altında faaliyete başlayan fabrika, işçileri tekrar işe çağırdı fakat geriye dönük alacaklarını vermedi ve maaşlarını da düşürdü. İşçilerin çoğunluğu bu durumu kabul etmedi ve şirketi dava ettiler. Mahkemeyi kazanmalarına rağmen işverenin diğer borçlarından ötürü kendilerine sıra gelmemesi nedeniyle alacaklarını alamadılar. Mahkeme yoluyla da haklarını arayamayan işçiler, son çare olarak fabrika önünde çadır kurdular ve HEMA (yeni adıyla ADDS) patronundan alacaklarını alana kadar buradan ayrılmamakta kararlılar.

İşçi Dayanışması’na konuşan işçiler, fabrika iflasını açıklamadan önce işlerin kötü gittiği gerekçesiyle aylarca maaş almadan çalıştıklarını söylediler. Hatta 2003 ile 2006 yılları arasından 11 ile 30 aylığa kadar ödenmemiş maaşları olduğunu belirttiler. İşçiler işyerlerine sahip çıkmak düşüncüsüyle maaş alamadıkları halde aylarca fazla mesai yaparak, çift vardiya çalışmışlar ama sonunda beş parasız kapının önüne konmuşlar. İşçiler Hema patronunun arkalarından “25 sene ekmeğimi yediler, sayemde ev aldılar, araba aldılar, nankör bunlar” ya da “ne var 10 aylık maaş alacakları varsa bağışlasınlar olsun” gibi sözler söylediğini, bunları duymanın onları daha da kızdırdığını söylediler.

Fabrikada, kurulduğu ilk yıllardan itibaren Türk Metal Sendikası örgütlü fakat sendika bu süreçte işçileri durdurmaktan ve patronun oyalamalarına yardımcı olmaktan başka bir şey yapmamış. İşçiler işbirlikçi sendika yönetimine de çok öfkeliler.

Anadolu’nun küçük şehirlerine, ilçelerine fabrika kuran patronlar hâlâ toprakla ilişkisini kesmeyen işçileri fabrikalarda ucuza ve hatta ücretini ödemeden çalıştırıyor ve Türkiye’nin sayılı zenginleri arasına giriyorlar. Hema’da yaşananlar da bu durumun çarpıcı bir örneği. Ama işçiler eninde sonunda yapılan haksızlıklara karşı başkaldırıyorlar. Hema işçileri küçük bir ilçede yaşamanın da avantajıyla yıllarca süren davaya ve başka başka yerlerde çalışmaya başlamalarına rağmen birbirinden kopmamışlar ve bugün beraber haklarını arıyorlar.

Haklarını almakta kararlı olan Hema işçileri İşçi Dayanışması aracılığıyla bütün işçileri ve emekten yana örgütleri kendilerine destek vermeye çağırıyorlar.