Gençliğe Çağrı: Bize Kılavuz Gerek!

İnsanın gençlik dönemleri heyecan doludur, coşkuludur, dinamizm yüklüdür. Gençliğin bu hali var olanı sorgulayan, ezber bozan, sınırları zorlayan, değişim isteyen düşünce yapısının da temelini oluşturur. Bundan birkaç ay önce bu ifadelerle Türkiye gerçekliği pek çok kimselere göre tezat oluşturuyordu. Ancak uzun yıllar süren suskunluğun ardından gençlik yeniden sesini yükseltti, sorgulayan ve değişim isteyen yanını ortaya koydu. İmamoğlu’nun tutuklanması sonrası yükselen toplumsal hareketlilikte ön plana çıkan, barikatlar aşan, boykotlar örgütleyen genç kuşaklar, rejime ve onun uygulamalarına yönelik öfkeleriyle, talepleriyle, değişim istekleriyle yeni bir sayfa açtı.

Elbette gençliğin bugün sokağa taşan öfkesi ve değişim talebi birdenbire oluşmadı. Bu, yıllardır bastırılmış seslerin, biriken hayal kırıklıklarının, ağırlaşan gelecek kaygılarının sonucudur. Üniversite mezunu genç işsizliğinden düşük ücretlere ve yoksullaşmaya, MESEM’lerden liyakatsizliğe, özgürlük alanlarının daraltılmasından tüm bunların ve daha fazlasının yarattığı psikolojik yüklere… Bu ağır tablonun zaman içinde tepki doğurmaması düşünülemez. Biriken enerjinin günü geldiğinde açığa çıkacağını söyleyen fizik yasasını doğrularcasına gençliğin bağrında biriktirdiği öfkenin kısmen de olsa açığa çıkmasına tanıklık ediyoruz.

Emekçi gençlik değişim istiyor ve elbette haklı. Ancak unutmayalım ki değişimin bir çırpıda olmasını beklemek maalesef beyhudedir. İşçi Dayanışması’nın önceki sayısının başyazısında vurguladığı gibi “zorlu toplumsal sorunların kolay, basit, kestirme, hızlı çözümleri yoktur ve olamaz.” Harekete geçen, değişim isteyen genç kuşakların dinamizminin bilgiyle, tecrübeyle buluşmaya ihtiyacı var. Bu zorlu yolu tamamlamanın, hedefe varmanın en önemli aracına, yani bir kılavuza ihtiyaç var. Hiçbir zorlu yolculuk, bir kılavuz olmadan tamamlanamaz. Kılavuz, sadece yön göstermekle kalmaz; yolculuğun ne zaman hızlanacağını, ne zaman dinlenileceğini, hangi virajların tehlikeli olduğunu ve hangi rotaların hedefe götürdüğünü de gösterir.

İşçi sınıfının bir evladının, bir emekçi gencin önündeki kılavuzlardan birisi tarihtir. Tarih, yalnızca geçmişin kuru bir dökümü değildir; bugünü anlamanın, yarını kurmanın pusulasıdır. Mesela bugün Türkiye’deki rejimin kendi özgünlükleri olsa da tarihte benzerleri mevcuttur. Tarih bilinci olan bir emekçi genç, faşist rejimlerin tarihte nasıl devrildiğini bilir, bunu bilmekle de enerjisini, aklını, sözünü nerede ve nasıl kullanacağını da bilmiş olur. Ne içi boş hayal kırıntılarına tamah eder, ne de yüreğinde karamsarlığa yer verir. Tarih bilinci olan bir genç, mesela 1968’de Fransa’da, Türkiye’de gençliğin enerjisiyle işçi sınıfının üretimden gelen gücünün birleştiğini ve ortaya dünyayı yerinden oynatacak bir gücün çıktığını bilir. Dönemin üniversite ve lise öğrencileri grevleri ziyaret etmiş, işçilerin deneyimlerinden öğrenmişlerdi. Öğrenci gençliğin dinamizmi işçi hareketine enerji vermiş, işçi hareketinin yükselişi de gençliğe muazzam bir güç katmıştı. Emekçi gençlik bugün kendi yolunu çizerken işte bu deneyimlerden öğrenmeli; geçmiş kuşakların direnişlerinden, başarılarından veya hatalarından ders çıkarmalı, tarih bilincini kuşanmalıdır.

Tarihte gençliğin enerjisinin tek başına bir etki yaratmadığı, işçi sınıfının saflarında örgütlü olduğunda ise nasıl bir değiştirici güce dönüştüğü sayısız örnekle sabittir. Bireysel öfke, bireysel cesaret ya da eylem ne kadar haklı olursa olsun karşı karşıya olduğumuz sömürü sistemi ve Türkiye’deki rejim karşısında son derece sınırlı bir etkiye sahiptir. Örgütlülük, değişim arzusunu gerçek, somut ve kalıcı sonuçlara dönüştürebilmenin temel koşuludur. Diyelim ki uçsuz bucaksız bir denizin ortasında bir gemideyiz. Enerjik tayfalar olabilir, kazanlar harıl harıl çalışıyor olabilir ama yön tayin edilmemişse, fırtına geldiğinde o gemi alabora olur. Rotayı ve hızı tayin edecek; güverteciden makiniste, kamarottan yağcıya eşgüdümü sağlayacak bir kaptana ihtiyaç vardır.

Tarih boyunca gençlerin yükselen sesi çoğu zaman değişimin habercisi olmuştur, ancak hiçbir köklü değişim de kolayına gerçekleşmemiştir. Bugün hepimize düşen görev gençliğin ortaya çıkan dinamizmini tarihin birikimiyle ve sınıfımızın örgütlülüğüyle buluşturmak, sabırla ve bilinçle harmanlamaktır. Örgütlenmek; sadece birlikte olmak değil, birlikte düşünmek ve öğrenmek, birlikte mücadele etmek, birlikte değiştirmektir. Haklı taleplerimizin hayata geçmesi için salt istememiz yetmez, onları gerçekleştirecek gücü biriktirmek, hedefe varacak yolları yürümek gerekir. Örgütlenmemiz gerekir. Unutmayalım, yolumuz varsa yol arkadaşına, hedefimiz varsa da doğru kılavuza ihtiyacımız vardır.