Umut Vardiyası

Elimize tutuşturdukları umutsuzluğu
Bağrımıza iliklenen mutsuzluğu
Avuçlarımızla parçalar darmadağın ederiz,
Karanlık yalnızlığı.
Işık diye önümüze koyulan erimiş mumları
Ürkmeyen bileklerle kenara iteriz.
Gerçeklere susayan boğazımız hep bir ağızdan bağırırken yorulmaz,
Kibirli muktedirlerin önünde yalnız değildir omuzlarımız.
Gözyaşı dökerken mendil satanlara
Gözlerimizi yummadık yutkunmadık.
Bataklığa bağ bahçe
Yangınlara yağmur oldu haykırışlarımız.
Çok iyi bilirler
Sahici olmayan yalanlara
Aydınlık pazarlayan umut tacirlerine
Haykırışlara kulak kapayan bir avuç asalağa
Fabrikaların ayakları makinaların elleriyiz.
Bilsinler
Karşılığı verilmeyen emeğimiz başlarındaki bulutları karartır.
Bizimdir umut
Omuzlarımıza sarılmış, hayallerimizi müjdeler
Güneşin üstüne atılan perdeyi araladık.
Bak işte,
Yan yana yürüyen seslerimiz böler karanlığı
Öyle gelecek ki aydınlık, gözlerimiz yetmeyecek
Mücadelemiz aydınlığı getirecek.