ABD’de işsizlik çığ gibi büyümeye devam ediyor. Çalışma Bakanlığı’nın verilerine göre pandemi olarak adlandırılan süreç buyunca yaklaşık 44 milyon Amerikalı emekçi işsizlik yardımına başvurdu. Bu rakam toplam işgücünün dörtte birinden fazlasını ifade ediyor. Ekonomistlerin sürekli iyi tahminler yapma çabalarına karşı her hafta işsizler ordusuna ortalama 2 milyon insan ekleniyor. Üstelik talep yoğunluğu nedeniyle işsizlik yardımı başvuruları sırasında ciddi karmaşalar yaşanıyor ve işsiz kalan her işçi de bu başvuruları yapamıyor. Amerika 1929 buhranından beri en büyük işsizlik oranlarıyla karşı karşıya. Mayıs ayı işsizlik oranı %20’yi aşmış durumda.
Elbetti ki bu durumun yarattığı öfke kaçınılmaz olarak sokağa yansıdı. George Floyd isimli siyah bir emekçinin polis tarafından düşmanca hislerle öldürülmesi sonrası başlayan isyanın tek sebebi Amerika’da polisin siyah emekçilere karşı tutumu değildir. Kitle hareketinin geri çekilmesini sağlamak ve yaşananların aslında bir sınıf savaşı olduğunu gizlemek için polisin ve demokrat parlamenterlerin yaptığı diz çökme eylemleri de sokaklardaki emekçilerin geri çekilmesini sağlayamadı. Bazı eyaletlerde eylemler işgale kadar vardı. Bu da gösteriyor ki eylemlerin çıkış noktası siyah emekçilere yapılan haksızlıklar olsa da hem Amerikalı hem de eylemlerin yayıldığı dünyanın diğer bölgelerindeki işçilerin tepkisi ekonomik krizin etkisiyle daha da ağırlaşan yaşam koşullarına ve bu koşulları düzeltmek bir yana çok daha ağırlaştıran egemenlere karşıdır.
ABD dünyanın en büyük ekonomisi olmasının yanında tam da kapitalizmin gerektirdiği gibi aynı zamanda sınıfsal eşitsizliklerin en yoğun yaşandığı ülkedir. 30 milyon insanın sağlık güvencesi yok ve 50 milyondan fazla işçi ancak kısmi ve yetersiz sağlık sigortası yaptırabiliyor. Yüz binlerce insan başını sokacağı bir evi olmadığı için sokaklarda yaşıyor ve son yaşanan krizin bu sayıyı %45 daha arttıracağı söyleniyor. Tüm bunların yanı sıra 2020 ekonomik kriziyle emekçilerin yaşam koşulları çok daha kötüleşirken en zenginlerin serveti katlanarak artıyor.
Bundan birkaç ay önce emekçiler onlarca ülkede iş, ekmek, adalet talepleriyle sokaklardaydı ve egemen sınıflar bu öfkeyi bastırmak ve 2020 ekonomik krizinin yaratacağı tepkileri engellemek için normal bir zamanda hiç umursamayacakları bir hastalığı işçilerin gündemine soktular. Egemenlerin hiçbir planı işçilerin kapitalist sisteme karşı öfkesinin patlamasına nihai olarak engel olamaz, olamıyor da. İşsizliğe çözüm bulunmasını talep eden Amerikalı bir emekçinin elinde tutuğu dövize yazdığı gibi; “Cehennem Kadar Kızgınız.” Biz de ekleyelim Amerikalı emekçi kardeşimizin söylediklerine; bu kızgınlığımız kapitalist sistemi yakacak ve yerine üretken ve özgür ellerimizle cennet gibi bir dünya kuracağız.
