Nedir grev/direniş çadırı? Üzerine düşünmeden cevap verirsek, bir muşamba ve muşambaları ayakta tutan birkaç tahta direk... Fakat bunun ötesinde bir anlama sahiptir grev ve direniş çadırları. Elbette işçiler bu çadırı öncelikle kendilerini güneşten...
Buradasınız
Bahane Yok, Mücadele Var!
Fatih’den bir kadın işçi
Ben bir işçiyim. Ayrıca işçi emeklisi bir ailenin küçük bir çocuğuyum. Ele avuca yüreği sığmayan küçük bir kız çocuğu… 21 yıl boyunca kocam ve çocuklarım için çalıştım. Ama son üç yıldır kendim için çalışmaya başladım. Ben UİD-DER’le buldum kendimi. Oradaki gençlerle, yaşlılarla birlikte bir insan olduğumu anladım. UİD-DER’li işçiler bana 1 Mayıs’ı sevdirdiler. Sağlam bir işçi nasıl olunur, onu öğrettiler.
Sabah erkenden kalktım. 1 Mayıs’a katılmak için bir araç göndermişti dernekten arkadaşlar. Bu araç bana bir limuzin gibi geldi. Çünkü coşkum bu araca sığmadı. Araçla Sefaköy temsilciliğimizde diğer arkadaşlarla buluştuk. Kahvaltı için sıcak simit almıştık. Heyecandan onları bile yiyemedik. Gece kocam hastalandı. Sabaha doğru hastaneden geldik. Yaklaşık 2,5 saatlik uykuyla ayaktaydım. Ama ben yorgunluğun, uykusuzluğun zerresini hissetmedim. Çünkü işçi bayramına katılıyordum. Bu bayram benim için çok özeldi, bana aitti! Otobüslere bindik. Araçta marşlar, sloganlar, şarkılar söyledik. Coştukça coştuk! Alana nasıl geldiğimizi bile anlamadık. Hani karınca yuvalarını bilirsiniz hepiniz. Karıncalar kendi yuvalarının etrafında sürekli iş yaparlar. Çok kalabalık ve çok çalışkanlardır. Biz de alanda tıpkı onlar gibiydik. Çalışkan, heyecanlı, coşkulu… Alan ucu bucağı olmayan bir kalabalıkla dolup taşmıştı. Bir tarafımızda siyasi partiler ve işçi örgütleri, diğer tarafımızda başka işçiler. Bizim kortejimiz ortalarında… Sloganları teker teker gür sesle attık. Uzun süre alana varmak için yürüdük. Yol boyunca UİD-DER’in ses aracında söylenen marşlarla coştuk. Alana girdikten sonra da halaylar çekildi. Ama şuna inanın ki hiç yorulmadık. Dönüşte de geldiğimiz disiplinle kol kola sloganlar atarak, şarkılar söyleyerek döndük.
Eğer 1 Mayıs’a gitmediysen, eğer UİD-DER’e uğramadıysan ben işçiyim deme. Kimse için geç değil. Ben 53 yaşındayım ve henüz yaşanacak çok şey var biliyorum. Durma sen de gel!
29 Mayıs 2018
...önceki
Bu Şiir Kömür Kokar
Bu Şiir Kömür Kokar
sonraki...
1 Mayıs Ruhuyla Mücadeleye Devam!
1 Mayıs Ruhuyla Mücadeleye Devam!
Son Eklenenler
- Onlar komşumuz, iş arkadaşımız. Aynı mahallede, aynı sokakta yaşıyoruz; aynı işyerlerinde çalışıyoruz. Ama kim olduklarının, adlarının, geçmişlerinin bir önemi yok. Onlar mülteci, onlar göçmen… Türkiye’de Suriyeliler, Afganlar”, Amerika’da “...
- Son dönemde dünya genelinde internet ve sosyal medyada yoğun rağbet gören bir teori var, karınca teorisi. Bu teorinin ne kadar bilimsel olduğu tartışmalıdır ama anlatı siyasal ve toplumsal alanla kesiştiği için ilgi görmektedir. Anlatı şöyle: “Gidin...
- En yakın akrabalardan işyerlerimizdeki işçi arkadaşlarımıza dek çevremizdeki insanların sözlerine kulak verdiğimizde, deryada yaşayıp deryadan bihaber olduklarını anlarız. Sıcağı sıcağına canlarını yakan ekmek fiyatının iki katına çıkmasını bile...
- Düzce’de bulunan Standart Profil fabrikasında çalışan Petrol-İş üyesi işçiler, artan enflasyon karşısında aldıkları ücretin her geçen gün erimesi sebebiyle, işverenden ücretlerinin iyileştirilmesini talep etmiş fakat işveren bu talebi geri çevirerek...
- İstanbul Tuzla’da faaliyet gösteren ETF Tekstil fabrikasının patronu fabrikayı kapatacağını duyurup ilk etapta 30 işçiyi işten atmış işçilere ihbar tazminatını ödemeyeceğini, kıdem tazminatının ise yüzde 70’ini ödeyeceğini duyurmuştu. İşçiler işten...
- Türkiye’de neredeyse yüzde 200’e varan enflasyon ücretleri her geçen gün eritirken işçilerin tepkisi de giderek artıyor. Her gün bir fabrikada, şantiyede, lojistik deposunda işçilerin mücadelesi başlıyor.
- Çalıştığım işyerinde arkadaşım Erman abi, televizyon kanallarının popüler yarışması MasterChef’de yapılan bir yemeği çok beğenmiş, çay molasında ballandıra ballandıra anlatıyordu. 350 gram dana bonfile, dana füme, 300 gram kestane mantarı, tereyağı...
- “Bir zaman makinesi olsa ve mesela üç yüz yıl öncesine gidebilsek bugünün dünyasından çok farklı bir dünya ile karşılaşırdık.” Böyle başlıyordu İşçi Dayanışması’nın bir önceki sayısında Emekçi Kadın köşemiz. Gelin geçmişe yolculuğumuzu sürdürelim....
- Eşe dosta selam. İnandığım doğruların adamı oldum, böyle yaşadım karınca kararınca. Bu doğruların savaşını daha çok sanatımda yapmaya çalıştım. Kursağıma hakkım olmayan bir tek kuruş dahi girmemiştir.” Böyle diyordu işçi sınıfının yazarlarından...
- Düzce’de bulunan Standart Profil fabrikasında çalışan Petrol-İş üyesi işçiler, artan enflasyon karşısında aldıkları ücretin her geçen gün erimesi sebebiyle, ücretlerinin iyileştirilmesini talep ettiler. Ancak Standart Profil yönetimi işçilerin bu...
- 1980’lerde İngiltere’de kadın bir başbakan iktidardaydı, adı da Margaret Thatcher’dı. Bu kadın başbakan emekten, işçiden, toplumdan yana ne varsa ona düşmandı. İngiltere’deki işçiler ona “süt hırsızı” derlerdi. Çünkü daha henüz Eğitim ve Bilim...
- Bir yere baktığımızda gördüklerimize bir daha dönüp bakarsanız mutlaka dikkatinizi çeken bir şey vardır. Ben de bir yere baktım ve dikkatimi bir manzara çekti. Bu manzaranın iki ayrı hikâyesi var. Burası benim ikamet ettiğim mahalledir. Kocaman olan...