Er ya da Geç

   Ben işçiyim, kadınım, insanım.
   Her canlı gibi ben de uyurum, uyanırım
   Her sabah erken kalkarım.
   İşe geç kalmamak için 
   Hızlı adımlarla koşarım, sizin gibi
   Evet, dedim ya ben de sizin gibi insanım.
   Ben öğrenciyim,
   Daha iyi bir dünyada yaşamak isterim 
   Ve iyi bir gelecek kurmak için okurum
   Ama nihayet okul bitince işsiz kalırım
   Ben de sizin gibi insanım.
   Ben emekliyim,
   Artık nasırlı ellerim tutmuyor,
   Bedenim yorgun, gözlerim az görüyor.
   Malum insan güzel yıllarını fabrika kuytularında tükettiğinden
   Hali ve mecali kalmıyor.
   Ama insanım, emekli olduysak bizi öldürecek değiller ya!
   Ben çocuğum, doya doya süt içmek ve uyumak isterim.
   Koşmak, oynamak benim en doğal hakkım.
   Ama ben dışarıya daha ilk adımımı attığımda, geleceğim elimden çalınıyor.
   Dedim ya ben de sizin gibi bir insanım.
   Ben burada size insanlık dersi vermiyorum,
   Yalnızca gerçekleri söylüyorum.
   Bize reva görülen hayat bu işte.
   Ama bu hayat er ya da geç değişecek!