İranlı Emekçilerin Acısı da Öfkesi de Dinmiyor!

İran’da işçi ve emekçilerin yoksulluğa ve baskılara karşı haftalardır sürdürdüğü kitlesel protestolar hız kesmeden devam ediyor. Protestoların merkezi durumundaki Huzistan’a bağlı Abadan şehrinde 23 Mayısta inşaat halindeki bir binanın çökmesi ve en az 42 kişinin hayatını kaybetmesi emekçilerin acısını da öfkesini de biledi, büyüttü.

Yaşanan felaketin ardından emekçiler caddelere çıkarak kitlesel protestolar gerçekleştirdiler. Eylemlerde “Diktatöre Ölüm”, “Korkma, Hepimiz Birlikteyiz” sloganları yükseldi. Her zaman olduğu gibi emekçilerin haklı taleplerini bastırmak için şiddete başvuran rejim yüzlerce emekçiyi tutukladı, onlarca emekçiyi yaraladı. Sosyal medya yasakları, baskı, şiddet ve tutuklamalarla eylemleri bastırmak istedi. Ulusal televizyon kanallarına yayın yasakları getirildi. Ancak öfke Abadan sınırlarını aştı ve kısa sürede Tahran başta olmak üzere pek çok şehirde dayanışma eylemleri gerçekleşti. “Abadan Yalnız Değildir!” diyerek meydanlara çıkan işçiler, emekçiler, kader birliği içinde oldukları sınıf kardeşlerini yalnız bırakmadılar, bırakmıyorlar. Olayın yaşandığı gün uzun süredir devam eden protestolara karşılık vermek için taraftarlarına gövde gösterisi yaptıran molla rejimi emekçilerin öfkesini daha da büyüttü. Emekçiler “Tahran’da Düğün Var, Abadan’da Kan Banyosu”, “Hameney Defol, Ülkeyi Özgür Bırak” diye haykırdılar.  Sessizliğini sadece eylemleri bastırmak için bozan rejim, 29 Mayısta yas ilan ederek acılı ailelere sözde taziyeler iletti. Ancak sorumlulardan teselli değil hesap sormak isteyen emekçiler, düzenlenen yas töreninde “Utanmazlar!” sloganları atarak protestolarına devam ettiler.

Rejim yanlısı müteahhitlerin hiçbir denetimden geçmemesi, sorumluların korunup kollanması, mollaların yolsuzluklarının sadece küçük bir örneğidir. Artık dayanılmaz boyutlara ulaşan rejimin çürümüşlüğüne karşı emekçilerin mücadelesi de dayanışması da büyüyor. İşçi eylemleri, grev ve direnişler, kitlesel protestolar hız kesmeden devam ediyor. İran işçi sınıfının öfkesi ve cüreti örgütlü mücadeleyle birleştiğinde sefaletin ve acıların hesabı tek tek sorulacak!