Sinter ve Gürsaş İşçileriyle Söyleşi

UİD-DER: Direnişinizin 100. gününe giriyorsunuz. Direnişinizin son durumu hakkında bilgi verir misiniz?

Sinter işçisi-1: Fabrikada 100’e yakın işçi çalışıyor. 10 Nisanda üçüncü duruşmamız var. Vardiya halinde direnişimizi sürdürüyoruz. Sendikamız direnişi sahipleniyor. Direniş öncesi ücret ve mesai alacaklarımızı patron henüz ödemedi. Kimi arkadaşlarımız işsizlik parası alıyor.

Gürsaş işçisi: Gürsaş’ta tablo iyi değil. 24 kişi direnişe çıktık 3 kişi kaldık. 21 kişi bizden, kendilerinden ve sendikadan kaynaklı olarak direnişi bıraktılar. Mücadeleye inanmak lazım. İnançsız 300 gün dahi durmak beyhude olur. Bizler yapmamız gerekenleri tam olarak yapamadık.

UİD-DER: 100 günden geriye dönüp baktığınızda sizce genel olarak neler iyi yapıldı ve neler eksik bırakıldı?

Gürsaş işçisi: Direnişi canlı tutmak açısından eğitim ve yürüyüşler yaptık. Bildiriler dağıttık. Direnişi Kadosan, Kartal, Kadıköy, Sarıgazi, Ümraniye ve Avrupa yakasında yaymak amacıyla bildiriler dağıttık, yürüyüşler düzenledik. Eksiklerimiz ise en başta direnişte disiplin sağlayamadık. Sorumluluk almak, düzenli direnişe gidip gelmek, buralarda sorunlar çıktı. Direnişimizi buradaki sanayi havzasına yayamadık. Eğitim çalışmalarımızı çok iyi yapamadık. Sendikacıların da eksiklikleri oldu. Çoğu işçi arkadaşımızın ilk direnişiydi. Bizler niçin burada bulunmalıyızı, niçin direnmemiz gerektiğini çok iyi kavratamadık. Dostumuzun kim olduğunu düşmanımızın kim olduğunu çok iyi tartışamadığımızı düşünüyorum. Genelde aceleci davrandığımızı düşünüyorum.

Sinter işçisi-2: Aradan geçen 100 gün içinde hiçbir zaman umutsuzluğa kapılmadım. Mücadelenin ne olduğunu anladık. Neleri kazandığımızı öğrendik. Çevreden gelen dayanışma ve yardımlaşma sayesinde yalnız olmadığımızı yaşayarak görmüş olduk. Direniş komitemiz ve aile komitemizin kurulması olumlu oldu. Kendini boşlukta hisseden arkadaşlarımızla konuştuk ve direnişe kazandık. İşçi haklarını savunan işçi örgütleriyle işbirliği yaptık. Yürüyüş ve basın açıklamalarımız oldu. İş-Kur’dan ödenek almayan arkadaşlarımıza bizler yardımcı olduk. Eksiklerimiz de oldu. Fakat ilk kez arkadaşlarımız böyle bir mücadeleye katılıyorlar. Sendikayı sadece bir imzadan ibaret görüyorlardı. İşverene kendimizi gösterirken güçlü olmalıydık. Kimi zamanlar bir arada bulunmadık. Buraya gelen işçi arkadaşların ek görevler alıp sorumluluk almalarını sağlayabilirdik. İnsanların bir uğraşlarının olması faydalı olurdu. Örneğin iş mahkemelerini dahi sendika yürütüyor. Bu durum kimi arkadaşları rehavete sürüklüyor. Sabahtan akşama kadar direniş yerinde bekliyorsak bir şeyler yapmalıyız diye düşünüyorum.

Sinter işçisi-1: Direnişi çok kişinin bırakmamasını olumlu buluyorum. İşçilerin yüzde 80’i işe geri dönmedi. Giden arkadaşlarımız çoğunlukla maddi zorluklar yüzünden gidiyor. Basın açıklamalarımız oldu. Direnişin iyi yanı işçilerin birbirine sahip çıkması olmuştur. Sesimizi basına, halka, belediye başkanlarına ve kaymakamlara dahi duyurmaya çalıştık. Kendi hakkımızı almanın nasıl olduğunu öğrendik. Ama içeride çalışan ve direnişi bırakan işçileri ikna edemedik. Sendika eğitimleri daha fazla olmalıydı.

Sinter işçisi-3: Patrona iyi bir ders verdiğimizi düşünüyorum. Bu direniş işçilerin birliği için faydalı oldu. Bizden sonra direnişe geçecek işçilere deneyim oldu. Bence işçiler sebepsiz yere direnişe gelmemezlik yapmamalı. İşçiler direniş yerinde morallerini bozmamalı. Patronların dedikodularına kanmamalıyız. Direniş patrona boyun eğen işçilerle mücadeleci olanları ayırt ediyor.

UİD-DER: Direnişiniz 100 gün daha sürse neler yapmak isterdiniz?

Gürsaş işçisi: İşten atılan ve iş bulamayan fakat direnişe gelmeyen arkadaşlarımı kazanmak isterim. Son zamanlarda kitle örgütlerinden destek gelmiyor, bizler yalnızlık hissine kapılıyoruz. Bu desteği yeniden büyütmek isterim. Somut olarak kamuoyu oluşturamadık. Ankara’ya gitmek veya Boğaz Köprüsünde eylem yapmak gibi ses getirici eylemler yapmak isterim.

Sinter işçisi-1: Henüz yeni işçiyim. Daha önce de deride ve tekstilde direnişlerde bulundum. İşsizlik parası alamıyorum. Üç aylık ev kiramı hâlâ ödeyemedim. Fakat direnişe katılıyorum. Direniş bir 100 gün daha sürse yine katılmaya devam edeceğim.

Sinter işçisi-2: Öncelikle ilk 100 gündeki yanlışları, hataları yapmak istemezdim. Yeni bir şey yaptığımızda daha önce bu deneyimleri yaşayan sendika ve işçi örgütlerinden fikir almalıyız. Burada işçi arkadaşlarımın daha etkili olmaları, daha iyi direnmeleri için bir şeyler yapmalıyız. İş dağılımı yaparak, gerekirse komitelerimizi fazlalaştırarak mücadelenin düzenli ve disiplinli olmasını sağlamalıyız.

Sinter işçisi-3: İlk önce direnişi her yere duyurmamız gerekiyor. İşçilerin dayanışmasını her yere duyurmak gerekiyor. Önümüzdeki 100 günün sonunda mücadelemizi kazanmak, sendikalı olarak işe geri dönmek istiyoruz.

UİD-DER: Eğer 100 günlük direniş olmasaydı ve sizler 100 günü fabrikada geçirseydiniz sonuç ne olurdu?

Gürsaş işçisi: 10 senelik işçilik hayatımda kaderime boyun eğip, susarak çalıştım. Hayatımda sendika ve mücadele yoktu. Olsa içinde olurdum. 100 günü doldurmanın onur ve gururunu yaşıyorum. Fabrikada olsam 10 senelik işçilik hayatımda değişen bir şey olmayacaktı. Bugün direnişte olmanın onurunu yaşıyorum.

Sinter işçisi-2: Fabrikadaki 100 günün en azından eylemden daha kötü geçeceğini düşünüyorum. Ve eyleme başlama nedenimiz zaten fabrikadaki kötü durumdu. İçerideki 100 gün dışarıdaki 1 güne değmez. İçeride çalışsaydık yasal haklarımız kaldırılmış, hafta sonu mesai saatlerimiz düşürülmüş olacak, maaşlarımızı geç alacak, işveren yanlısı olan amirler işçileri eziyor, evli ve onurlu insanların kaldıramayacağı küfürler ediyor olacaktı ve bizler bu onursuzluklara maruz kalacaktık.

Sinter işçisi-1: Fabrikada olsaydık bugün 200 kişi işten atılmıştık. Köle gibi çalışmaya devam edecektik. Maaşlar ve ikramiyelerimiz üçe bölünecekti. Kömür yardımları iptal edilmişti.

UİD-DER: Bu direniş size ne kazandırdı?

Sinter işçisi-1: Neyin ne olduğunu öğrendik. Sendika yokken biz direnen işçilere çoğunlukla gülüyorduk, ilgilenmiyorduk. Fakat aynı durum bizim de başımıza geldi. Bu direnişten öğrendiğim, rahmetli babam dahi patronum olsa, ona da güvenmeyeceğim.

Gürsaş işçisi: Direnişte kimin dost kimin düşman olduğunu gördüm. Düzen partilerinin kime hizmet ettiğini gördüm. İşçi ve emekçilerin birlikte örgütlenmek ve mücadele etmekten başka çaresinin olmadığını gördüm.

Sinter işçisi-2: Her ne kadar bu işlerin acemisi olsam ve bu acemilikten dolayı her şeyi zamanında yapamasam da, buralardan ders çıkartarak ileride yaşayacağım benzeri durumlarda nasıl davranacağımı öğrendim. İlerideki mücadelelerde etrafımdaki insanlara hangi tür artılar kazandıracağım konusunda deneyim sahibi oldum. Bir günlük mücadele, 100 yıllık mücadele… İşçilerin yapması gereken bu sistemi kökten değiştirmek ve bitirmektir.